Nitelikli hırsızlık suçundan sanık ..."un, 5237 sayılı Türk Ceza Kanunu"nun 142/1-b ve 143. maddeleri uyarınca 3 yıl 6 ay hapis cezası ile cezalandırılmasına dair PALU Asliye Ceza Mahkemesinin 24/11/2005 tarihli ve 2005/49 esas, 2005/104 sayılı kararının bozulmasına ilişkin Yargıtay 13. Ceza Dairesinin 31/01/2012 tarihli ve 2011/465 esas, 2012/1540 karar sayılı ilamını müteakip, sanığın 5237 sayılı Kanun"un 142/1-b ve 143. maddeleri uyarınca 3 yıl 6 ay hapis cezası ile cezalandırılmasına dair Palu Asliye Ceza Mahkemesinin 05/06/2014 tarihli ve 2012/17 esas, 2014/42 sayılı karar aleyhine Yüksek Adalet Bakanlığınca verilen 26/12/2016 gün ve 7877-2016-Kyb sayılı kanun yararına bozma talebine dayanılarak dava dosyası Yargıtay Cumhuriyet Başsavcılığının 16/01/2017 gün ve 2017/809 sayılı tebliğnamesiyle dairemize gönderilmekle okundu.
Kanun yararına bozma isteyen tebliğnamede;
Dosya kapsamına göre,
1-Sanığın eyleminin 765 sayılı Türk Ceza Kanunu"nun (mülga) 493/1 ve 5237 sayılı Kanun"un 142/1-b, 143, 116/2-4, 119/1-c ve 151/1. maddelerinde yer alan suçları oluşturduğu, 5252 sayılı Türk Ceza Kanununun Yürürlük Ve Uygulama Şekli Hakkında Kanun"un 9/3. maddesinde yer alan "(3) Lehe olan hüküm, önceki ve sonraki kanunların ilgili bütün hükümleri olaya uygulanarak, ortaya çıkan sonuçların birbirleriyle karşılaştırılması suretiyle belirlenir.", 5237 sayılı Kanun"un 7/2. maddesinde yer alan "(2) Suçun işlendiği zaman yürürlükte bulunan kanun ile sonradan yürürlüğe giren kanunların hükümleri farklı ise, failin lehine olan kanun uygulanır ve infaz olunur." ve 765 sayılı Kanun"un (mülga) 2/2. maddesinde yer alan " Bir cürüm veya kabahatin işlendiği zamanın kanunu ile sonradan neşir olunan kanunun hükümleri biribirinden farklı ise failin lehinde olan kanun tatbik ve infaz olunur." şeklindeki hükümler ile 5237 sayılı Kanun"un 66/3. maddesinde yer alan "(3)Dava zamanaşımı süresinin belirlenmesinde dosyadaki mevcut deliller itibarıyla suçun daha ağır cezayı gerektiren nitelikli hâlleri de göz önünde bulundurulur. " şeklindeki hüküm birlikte değerlendirildiğinde, dava zamanaşımı açısından 5237 sayılı Kanun"a göre ilgili sürelerin saptanmasında sadece suça ilişkin nitelikli haller göz önüne alınıp hırsızlık ve iş yeri dokunulmazlığını ihlal suçları yönünden 5237 sayılı Kanun"un 143 ve 119/1-c maddelerinde yer alan arttırım maddeleri dikkate alınmadığında, sanığın eyleminin 765 sayılı Kanun"un 102/3 ve 104/2. maddeleri uyarınca 10 yıl asli ve 15 yıl uzatılmış; 5237 sayılı Kanun"un 66/1-e ve 67/4. maddeleri uyarınca 8 yıl asli ve 12 yıl uzatılmış dava zamanaşımı sürelerine tabi
olduğu, dava zamanaşımı süresi açısından sanığın daha lehine olan 5237 sayılı Kanun hükümleri gereğince dava zamanaşımını kesen en son işlem olan ilk mahkumiyet kararının verildiği 24/11/2005 tarihinden bu yana 8 yıl asli zamanaşımı süresinin 24/11/2013 tarihinde dolmuş olduğu gözetilmeksizin, açılan kamu davasının düşürülmesine karar verilmesi gerekirken yazılı şekilde karar verilmesinde,
2-Kabul ve uygulamaya göre de, Palu Asliye Ceza Mahkemesinin 24/11/2005 tarihli ve 2005/49 esas, 2005/104 sayılı kararının, sanığın eyleminin 5237 sayılı Kanun"un 142/1-b maddesine uyan hırsızlığın yanısıra aynı Kanun"un 116/1-4, 119/1-c ve 151/1. maddelerine uyan iş yeri dokunulmalığını bozma ve mala zarar verme suçlarını da oluşturduğu ve bu suçlar yönünden yakınanın şikayetçi olduğu da değerlendirilip sonucuna göre, 765 sayılı Türk Ceza Kanun ile 5237 sayılı Kanun"un ilgili maddeleri uyarınca denetime olanak verecek şekilde ayrı ayrı uygulamalar yapılıp, cezalar belirlenip, sonuç cezaların birbiriyle karşılaştırılması suretiyle lehe olan Kanun ile uygulama yapılması gerekirken yazılı şekilde hüküm tesis edildiği gerekçesiyle Yargıtay 13. Ceza Dairesinin 31/01/2012 tarihli ve 2011/465 esas, 2012/1540 karar sayılı ilamı ile bozulmasına karar verilip, mahkemesince bozma ilamına uyulmasına karar verilerek yeniden yapılan yargılama sonucunda, önceki karar sanık aleyhine temyiz edilmediğinden ve o kararda konut dokunulmazlığını ihlal ve mala zarar verme suçlarından ayrıca hüküm kurulmadığından bahisle yeni verilecek ceza eski cezadan daha ağır olamayacağından, önceki kararda verildiği gibi yalnızca hırsızlık suçu yönünden değerlendirme yapılarak hüküm kurulmuş ise de, 5320 sayılı Ceza Muhakemesi Kanunu"nun Yürürülük Ve Uygulama Şekli Hakkında Kanun"un 8/1. maddesi deleleti ile 1412 sayılı Ceza Muhakemeleri Usulü Kanunu"nun (mülga) 326. maddesi uyarınca, kararın sanık aleyhine temyiz edilmemesi halinde sadece netice ceza yönünden kısıtlamaya gidilerek evvelki hükümle tayin olunan cezadan daha ağır cezaya hükmedilemeyeceği emrolunduğundan, 5252 sayılı Kanun"un 9/3, 5237 sayılı Kanun"un 7/2. ve 765 sayılı Kanun"un (mülga) 2/2. maddelerinde yer alan hükümler gereğince sanığın eyleminin 765 sayılı Kanun"un 493/1 ve 5237 sayılı Kanun"un 142/1-b, 143, 116/2-4, 119/1-c ve 151/1. maddelerinde yer alan suçları oluşturduğu gözetilerek anılan amir hükümler gereğince karşılaştırma yapılması sonucunda, lehe yasanın tespiti ile uygulanmasını müteakip, 1412 sayılı Kanun"un 326. maddesindeki hüküm uyarınca netice cezanın 3 yıl 6 ay hapis cezası olarak belirlenmesi gerekirken yazılı şekilde hüküm kurulmasında, isabet görülmediğinden 5271 sayılı CMK"nın 309. maddesi uyarınca anılan kararın bozulması lüzumu kanun yararına bozma talebine dayanılarak ihbar olunmuştur.
GEREĞİ DÜŞÜNÜLDÜ:
Yargıtay Kanunu"nun 14. maddesi ile Yargıtay Birinci Başkanlık Kurulu"nun 19.01.2015 gün ve 2015/8 sayılı kararına göre, incelemenin daha önce Yüksek Yargıtay 13. Ceza Dairesinin 31/01/2012 tarih ve 2011/465 Esas – 2012/1540 Karar,
11/03/2015 tarih ve 2015/4684 Esas - 2015/4419 karar sayılı kararları ile yapılıp sırasıya bozma ve temyiz isteminin reddine dair kararın onanması kararlarının verildiğinin ve dosyanın incelemeyi yapan dairece neticelendirilmesinin gerektiği gözetilerek, kanun yararına bozma incelemesinde, Yüksek Yargıtay 13. Ceza Dairesinin görevli olması nedeniyle Dairemizin GÖREVSİZLİĞİNE, dosyanın ilgili daireye gönderilmesine, 13.02.2017 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.