Taraflar arasındaki “Tazminat” davasından dolayı yapılan yargılama sonunda; Antalya Asliye 3. Hukuk Mahkemesince kısmen kabulüne dair verilen 08.11.2006 gün ve 2004/343-2006/525 sayılı kararın incelenmesi davalı vekili tarafından istenilmesi üzerine, Yargıtay 5.Hukuk Dairesinin 19.07.2007 gün ve 2007/7900-9617 sayılı ilamı ile; (...Dava, kamulaştırmasız el atılarak imar uygulaması sırasında yolda kalan, yıkımına karar verilen bina ve ağaç bedelinin tahsili istemine ilişkindir.
Mahkemece davanın kabulüne karar verilmiş, hüküm davalı idare vekilince temyiz edilmiştir.
Bilirkişi incelemesi yaptırılmıştır. Binaya resmi birim fiyatları esas alınıp yıpranma payı da düşülerek ağaçlara ise yaş, cins, verim durumları dikkate alınmak suretiyle değer biçilerek enkaz bedellerinin tahsiline karar verilmesinde bir isabetsizlik görülmemiştir...) gerekçesiyle bozularak dosya yerine geri çevrilmekle, yeniden yapılan yargılama sonunda, mahkemece önceki kararda direnilmiştir.

TEMYİZ EDEN: Davalı vekili

HUKUK GENEL KURULU KARARI

Hukuk Genel Kurulunca incelenerek direnme kararının süresinde temyiz edildiği anlaşıldıktan ve dosyadaki kağıtlar okunduktan sonra gereği görüşüldü:
Hukuk Genel Kurulundaki görüşme sırasında, esasa girilmeden önce, müddeâbihin miktarı itibariyle direnme kararına karşı temyiz yolunun açık olup olmadığı, ön sorun olarak incelenmiştir.
Dava, kamulaştırmasız el atılarak imar uygulaması sırasında yolda kalan, yıkımına karar verilen bina ve ağaç bedelinin tahsili istemine ilişkin olup, dava dilekçesinde 5.295.200.000 TL nin tahsiline karar verilmesi talep ve dava edilmiştir.
Yerel Mahkemece verilen; davanın kısmen kabulüne, 1.119,63 YTL nin davalıdan tahsiline, fazlaya ilişkin istemin reddine dair 08.11.2006 günlü karar, davalı vekilince temyiz edilmiş; Özel Daire kararı yukarıda yazılı nedenle davalının temyizi üzerine bozmuş Yerel Mahkeme önceki kararında direnmiştir.Direnme kararı davacı tarafça temyiz edilmemiş; sadece davalı taraf temyiz yoluna başvurmuştur.
21.7.2004 gün ve 25529 sayılı Resmi Gazete’de yayımlanarak, öngördüğü istisnalar dışındaki hükümleri yayım tarihinde yürürlüğe giren, 14.7.2004 tarih ve 5219 sayılı “Çeşitli Kanunlarda Değişiklik Yapılmasına Dair Kanun”; yürürlük tarihinden sonra Yerel Mahkemelerce verilen hükümler yönünden 1086 sayılı Hukuk Usulü Muhakemeleri Kanunu’nun 427/2. maddesindeki temyiz (kesinlik) sınırını bir milyar TL. olarak değiştirmiş, sonraki yıllarda 5219 ve 5236 sayılı Kanunlarda öngörülen katsayılar çerçevesinde miktarlar giderek artmıştır. Buna göre, direnme kararının verildiği 11.12.2007 tarihinde temyiz (kesinlik) sınırı 1.170,00 YTL (1.170.000.000 TL) dir.
Tamamı dava edilen bir alacağın kısmen kabulüne karar verilmesi halinde, temyiz (kesinlik) sınırının belirlenmesinde, kabul ve reddedilen miktarlar esas alınır (Hukuk Usulü Muhakemeleri Kanunu, madde 427/4).
Somut olayda, Yerel Mahkemece hüküm altına alınan alacak tutan (1.119,63 YTL), yukarıda değinilen temyiz (kesinlik) sınırının altında bulunduğundan, anılan karara karşı temyiz yoluna gidilmesi, miktar itibariyle mümkün değildir.
Hal böyle olunca, davalı vekilinin temyiz dilekçesinin reddi gerekir.
S O N U Ç : Yukarıda açıklanan nedenle davalı vekilinin temyiz dilekçesinin REDDİNE, istek halinde temyiz ilam harcının iadesine, 17.09.2008 gününde oybirliği ile karar verildi.