Yargıtay 11. Hukuk Dairesi 2018/3840 Esas 2020/135 Karar Sayılı İlamı

11. Hukuk Dairesi
Esas No: 2018/3840
Karar No: 2020/135
Karar Tarihi: 08.01.2020

Yargıtay 11. Hukuk Dairesi 2018/3840 Esas 2020/135 Karar Sayılı İlamı

Özet:

Dava Almanya Stuttgart Eyalet Mahkemesi'nde kabul edildi ve Konya 4. Asliye Hukuk Mahkemesi tarafından tenfiz edildi. Davacı müvekkilinin toplam 122.062,67 EURO'nun TL karşılığı olan borcu davalıya ödendi ancak davalı elinde kalan müvekkil şirketine ait hisse senetlerini iade etmedi. Davalı, müvekkilinin kendisine fazladan 22.505,36 EURO ödediğini iddia etti ancak mahkeme, davalıdan müvekkilinin hisse senetlerini iade etmesini ve 22.505,36 EURO'nun en yüksek döviz mevduat faiziyle birlikte tahsil edilmesini kararlaştırdı. Mahkeme kararının bozulması üzerine yapılan yeni yargılamada, kararın kısmen kabul edilmesine karar verildi ancak bu kez davacı vekili karar düzeltme talebinde bulundu. Karar düzeltme isteği reddedildi ve bakiye 38,50 TL karar düzeltme harcı ve 477,45 TL para cezası takdim edildi.
Kanun maddeleri: HUMK 440. madde, HUMK 442. madde ve 3506 sayılı Yasa ile değiştirilen HUMK 442/3. madde.

11. Hukuk Dairesi 2018/3840 E. , 2020/135 K.

"İçtihat Metni"

MAHKEMESİ :TİCARET MAHKEMESİ

TÜRK MİLLETİ ADINA

Taraflar arasında görülen davada Konya 2. Asliye Ticaret Mahkemesi"nce verilen 30/05/2017 gün ve 2017/279 - 2017/458 sayılı kararı bozan Daire"nin 14/05/2018 gün ve 2017/3449 - 2018/3512 sayılı kararı aleyhinde davacı vekili tarafından karar düzeltilmesi isteğinde bulunulmuş ve karar düzeltme dilekçesinin süresi içinde verildiği de anlaşılmış olmakla, dosya için düzenlenen rapor dinlenildikten ve yine dosya içerisindeki dilekçe, layihalar, duruşma tutanakları ve tüm belgeler okunup, incelendikten sonra gereği konuşulup düşünüldü:
Davacı vekili; davalının müvekkili aleyhine Almanya’da alacak davası açtığını, Almanya Stuttgart Eyalet Mahkemesi’nce davanın kabulüne karar verildiğini, işbu yabancı mahkeme kararının Konya 4. Asliye Hukuk Mahkemesi"nin 2010/472 Esas sayılı dosyası ile tenfizine karar verildiğini ve tenfiz kararının Yargıtay incelemesinden geçerek kesinleştiğini, bunun üzerine müvekkili tarafından davalının tenfiz davasındaki avukatının banka hesabına 30/11/2012 tarihinde toplam 122.062,67 EURO’nun TL karşılığınca ödemede bulunulduğunu, ancak davalının tenfiz kararına konu yabancı mahkeme ilamındaki tüm haklarını tahsil etmesine rağmen elinde kalan müvekkili şirkete ait hisse senetlerini iade etmeyerek sebepsiz zenginleştiğini, ayrıca aslında yabancı mahkeme ve tenfiz kararı gereği müvekkilinin davalıya 99.557,31 EURO ödeme yapması gerekirken fazladan 22.505,36 EURO fazla ödemede bulunduğunu ileri sürerek davalıda bulunan 1860 adet hisse senetlerinin müvekkiline iadesine ve 22.505,36 EURO’nun banka yoluyla gönderildiği tarihinden itibaren bankaların uyguladığı en yüksek döviz mevduat faiziyle birlikte davalıdan tahsiline karar verilmesini talep ve dava etmiştir.
Davalı davanın reddini savunmuştur.
Mahkemece uyulan bozma ilamı sonrasında yapılan yargılamada iddia, savunma ve tüm dosya kapsamına göre davanın kısmen kabulüne dair verilen karar davalı vekilinin temyizi üzerine Dairemizce bozulmuştur.
Bu kez davacı vekili karar düzeltme talebinde bulunmuştur.
Yargıtay ilamında benimsenen gerektirici sebeplere göre, davacı vekilinin HUMK 440. maddesinde sayılan hallerden hiçbirini ihtiva etmeyen karar düzeltme isteğinin reddi gerekir.
SONUÇ: Yukarıda açıklanan nedenlerden dolayı, davacı vekilinin karar düzeltme isteğinin HUMK 442. maddesi gereğince REDDİNE, aşağıda yazılı bakiye 38,50 TL karar düzeltme harcının ve 3506 sayılı Yasa ile değiştirilen HUMK 442/3. maddesi hükmü uyarınca takdiren 477,45 TL para cezasının karar düzeltilmesini isteyen davacı alınarak Hazine"ye gelir kaydedilmesine, 08/01/2020 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.