Mahkemesi :Asliye Ceza Mahkemesi
Suç : Taksirle Yaralama
Hüküm : TCK"nın 89/1, 62/1, 52/2. maddeleri gereğince mahkumiyet

Taksirle yaralama suçundan sanığın mahkumiyetine ilişkin hüküm, katılan vekili ve sanık müdafii tarafından temyiz edilmekle, dosya incelendi gereği düşünüldü;
1-Katılan vekilinin temyiz isteminin incelenmesinde;
Katılan vekilinin yüzüne karşı 11.06.2015 tarihinde verilen hükmü CMUK’un 310/1. maddesinde öngörülen yasal bir haftalık süre geçtikten sonra 06.07.2015 tarihinde temyiz ettiğinin anlaşılması karşısında; 5320 sayılı Kanunun 8. maddesi uyarınca halen uygulanmakta olan 1412 sayılı CMUK"un 317. maddesi gereğince temyiz isteminin isteme uygun olarak REDDİNE,
2-Sanık müdafinin temyiz isteminin incelenmesinde;
Yargıtay Ceza Genel Kurulunun 23/01/2018 tarih, 2017/463 Esas, 2018/20 Karar sayılı ve 23/01/2018 tarih, 2015/962 Esas, 2018/16 Karar sayılı ilamlarında vurgulandığı üzere, sanık hakkında hükmolunan adli para cezasının ödenmemesi halinin infaz aşamasında değerlendirilmesi gerektiği hususu ile kendisini vekille temsil ettiren katılan ... lehine karar tarihi itibariyle yürürlükte bulunan Avukatlık Asgari Ücret Tarifesine uyarınca vekalet ücretine hükmedilmemesi, aleyhe temyiz olmadığından bozma nedeni yapılmamıştır.
Yapılan yargılamaya, toplanıp karar yerinde gösterilen delillere, mahkemenin kovuşturma sonuçlarına uygun olarak oluşan kanaat ve takdirine, incelenen dosya kapsamına göre, sanık müdafinin eksik inceleme ile hüküm kurulduğuna, Adli Tıp Kurumundan rapor alınmadığına ve sair nedenlere ilişkin temyiz itirazlarının reddiyle, usul ve yasaya uygun bulunan hükmün isteme uygun olarak ONANMASINA; 21.05.2019 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.