Yargıtay 3. Hukuk Dairesi 2017/12123 Esas 2018/7221 Karar Sayılı İlamı

MAHKEMESİ :SULH HUKUK MAHKEMESİ

Taraflar arasındaki kiralananın tahliyesi davasının mahkemece yapılan yargılaması sonucunda, davanın reddine yönelik olarak verilen hükmün, süresi içinde davacılar tarafından temyiz edilmesi üzerine; temyiz dilekçesinin kabulüne karar verildikten sonra, dosya içerisindeki kağıtlar okunup gereği düşünüldü:

Y A R G I T A Y K A R A R I

Davacılar; ... Mahallesi, 596 ada, 7 parsel üzerinde bulunan apartmanın maliki olduklarını, dairelerini 2003 yılı Ekim ayında, binayı inşa eden ...’tan satın aldıklarını, ancak 2003 yılı Nisan ayında ... ile davalı arasında davaya konu trafonun binanın zemin katına konulması hususunda kira sözleşmesi yapıldığını, binaya kurulan trafonun binanın ve tüm mahallenin elektrik ihtiyacını karşılayacak güçte olduğunu, trafonun çalışırken gürültü çıkarttığını trafodan kaynaklı uykusuzluk ve sinir bozukluğu yaşandığını, elektromanyetik alan değerinin insan sağlığına zarar verici nitelikte bulunduğunu, yangın tehlikesi oluşturduğunu belirterek trafonun bulunduğu yerden çıkarılarak binadan uzak bir yere taşınmasına, davalının haksız el atmasının önlenmesine karar verilmesini talep etmişlerdir.
Davalı; davacı yeni maliklerin tapu kütüğünde kayıtlı kira şerhini bilerek taşınmazı satın aldıklarını, trafonun ilgili yönetmeliğe uygun olduğunu, yangın tehlikesi bulunmadığını, yapılan ölçümler sonucunda radyasyon ve manyetik etkilerin aşılmaması gereken değerlerin altında olduğunu, herhangi bir şikayet alınmadığını trafonun on sokak ve bir caddeyi beslediğini, trafo merkezinin kaldırılmamasının kamu yararına olacağını belirterek davanın reddine karar verilmesini istemiştir.
Mahkemece; müşterek mülkiyet kurallarının geçerli olduğu, müşterek mülkiyete konu taşınmazlarda müsnet davanın açılabilmesi için pay ve paydaş çoğunluğunun gerekli olmasının gerektiği ancak davacıların pay çoğunluğunu sağlayamadığı gerekçesiyle davanın reddine karar verilmiş, hüküm davacılar tarafından temyiz edilmiştir.
Davada dayanılan ve hükme esas alınan 30.04.2003 başlangıç tarihli ve 99 yıl süreli kira sözleşmesi gereğince davalının kiracı olduğu, kira sözleşmesini kiraya veren olarak dava dışı ...’un imzaladığı konusunda uyuşmazlık bulunmamaktadır. Dava konusu taşınmaza ait tapu kaydının incelenmesinde; taşınmazın tamamı kiraya veren ... adına kayıtlı iken 24.10.2003 tarihli satış sonrası davacılardan ...’ın 15/749, ...’ın 30/749 ve ...’ın 15/749 pay sahibi olup, dava dışı ...’un payının ise 689/749 olduğu anlaşılmaktadır. Paylı mülkiyette kiraya veren durumunda olmayan paydaşın tahliye davası açabilmesi için pay ve paydaş çoğunluğunu sağlaması gerekir. Her ne kadar Mahkemece pay çoğunluğunun sağlanamadığı gerekçesiyle davanın reddine karar verilmiş ise de; davadaki bu eksikliğin sonradan giderilmesi mümkün olduğundan dava hemen reddedilmeyip, kiraya veren ...’un davaya muvafakatinin sağlanması için davacı tarafa süre verilmesi ve hasıl olacak sonuca göre bir karar verilmesi gerekirken eksik inceleme ile yazılı şekilde karar verilmesi doğru olmadığından hükmün bozulması gerekmiştir.
SONUÇ: Yukarıda açıklanan nedenlerle hükmün HUMK.nun 428. maddesi gereğince davacılar yararına BOZULMASINA, peşin alının temyiz harcının istek halinde temyiz edene iadesine, 6100 sayılı HMK"nun geçici madde 3 atfıyla 1086 sayılı HUMK.nun 440. maddesi gereğince karar düzeltme yolu kapalı olmak üzere, 27.06.2018 gününde oybirliğiyle karar verildi.