Hizmet nedeniyle güveni kötüye kullanma - Yargıtay 15. Ceza Dairesi 2017/4938 Esas 2019/3015 Karar Sayılı İlamı

MAHKEMESİ :Asliye Ceza Mahkemesi
SUÇ : Hizmet nedeniyle güveni kötüye kullanma
HÜKÜM : Sanık hakkında TCK’nın 155/2, 62, 50/1-a, 52/2-4. maddeleri gereğince mahkumiyet

Hizmet nedeniyle güveni kötüye kullanma suçundan sanığın mahkumiyetine ilişkin hüküm, sanık müdafii tarafından temyiz edilmekle, dosya incelenerek gereği düşünüldü;
Sanığın katılana ait şirkette çalıştığı, 27/03/2012 günü kamera görüntülerinden sattığı malların tahsilatı olan parayı kasaya koyar gibi yapıp, sonra da cebine koyduğunun tespit edildiği ve bu şekilde üzerine atılı hizmet nedeniyle güveni kötüye kullanma suçunu işlediği iddia olunan somut olayda;
Sanığın savunmasında, müştekiye ait dükkanda on yıldan fazla süre çalıştığını ve sonrasında emekli olduğunu, kendisine katılan şirket tarafından tazminat verilmediğini, onun yerine araba vereceklerini söylediklerini, kendi aracını da vererek üzerine kredi çekip katılan şirket adına bir araç alıp kendisine verdiklerini, araç şirket adına olduğu için sigorta ve kasko miktarlarının çok yüksek olduğunu, suç tarihinde sigorta yaptırmak amacıyla kasadan 50 TL alıp 100 TL" de kendi cebinden ekleyip sigortanın ilk taksidi olan ödemeyi yaptığını ve suçlamayı kabul etmediğini beyan ettiği, ayrıca sanığın Antalya 5. Asliye Hukuk Mahkemesinin 2012/225 Esas sayılı dosyasında katılan aleyhine açtığı alacak davası ile Antalya 4. İş Mahkemesinin 2012/147 Esas sayılı iş sözleşmesinin haksız feshi nedenine dayalı kıdem ve ihbar tazminatı, ulusal bayram ve genel tatil ücreti, fazla çalışma ücreti ile izin ücreti isteklerinden ibaret olan alacak davasının sanık lehine sonuçlandığı ve tüm bu hususlar göz önünde bulundurulduğunda, savunmanın aksine sanığın atılı suçu işlediğine yönelik mahkumiyetine yeterli, kesin ve inandırıcı delil bulunmadığı anlaşılmakla sanık hakkında beraat hükmü verilmesi gerekirken yazılı şekilde mahkumiyet hükmü verilmesi,
Bozmayı gerektirmiş olup, sanık müdafinin temyiz itirazları bu itibarla yerinde görülmüş olduğundan, hükmün bu nedenle, 5320 sayılı Kanun"un 8/1. maddesi gereğince uygulanması gereken 1412 sayılı CMUK"nın 321. maddesi uyarınca BOZULMASINA, 28.03.2019 tarihinde oy birliğiyle karar verildi.