Esas No: 2021/2872
Karar No: 2022/164
Karar Tarihi: 17.01.2022
Yargıtay 6. Ceza Dairesi 2021/2872 Esas 2022/164 Karar Sayılı İlamı
Özet:
Asliye Ceza Mahkemesi'nde görülen bir davadan bahsediliyor. Suç, nitelikli hırsızlığa teşebbüs. Sanık, suça sürüklenen çocuk ve mahkumiyet kararı verilmiş. Ancak, suça sürüklenen çocuk hakkında TCK'nın 53/4. maddesi dikkate alınmadan hüküm verilmiş. Bu nedenle karar bozulmuş ve hükmün TCK'nın 53. maddesi uyarınca düzeltilerek onanması kararlaştırılmış.
Kanun Maddeleri:
- 5237 sayılı TCK'nın 142/2-b, 35/1, 31/3. maddeleri
- TCK'nın 62. maddesi
- TCK'nın 53/4. maddesi
- 5320 sayılı Yasa'nın 8/1. maddesi
- 1412 sayılı CMUK'un 322. maddesi
"İçtihat Metni"
MAHKEMESİ :Asliye Ceza Mahkemesi
SUÇ : Nitelikli hırsızlığa teşebbüs
HÜKÜM : Mahkumiyet
TEMYİZ EDENLER : Sanık, o yer Cumhuriyet Savcısı
Mahalli mahkemece verilen hüküm temyiz edilmekle dosya incelenerek, gereği düşünüldü:
Suça sürüklenen çocuk hakkında 5237 sayılı TCK’nın 142/2-b, 35/1, 31/3. maddeleri uyarınca belirlenen 1 yıl 4 ay hapis cezasından TCK'nın 62. maddesi uyarınca 1/6 oranında indirim yapılması sırasında, sonuç cezanın 1 yıl 1 ay 10 gün yerine 1 yıl 1 ay 5 gün olarak belirlenmesi suretiyle eksik ceza tayini aleyhe temyiz olmadığından bozma nedeni yapılmamıştır.
Dosya ve duruşma tutanakları içeriğine, toplanıp karar yerinde incelenerek tartışılan hukuken geçerli ve elverişli kanıtlara, gerekçeye ve hakimin takdirine göre; suçun suça sürüklenen çocuk tarafından işlendiğini kabulde ve nitelendirmede usul ve yasaya aykırılık bulunmadığı anlaşılmış, diğer temyiz itirazları da yerinde görülmemiştir.
Ancak;
Suç tarihinde 15-18 yaş grubunda olduğu anlaşılan suça sürüklenen çocuk hakkında TCK'nın 53/4. maddesi dikkate alındığında aynı maddenin birinci fıkrasındaki hak yoksunluklarına hükmedilemeyeceğinin gözetilmemesi,
Bozmayı gerektirmiş, suça sürüklenen çocuk ve o yer Cumhuriyet Savcısının temyiz itirazları bu bakımdan yerinde görülmüş olduğundan, hükmün açıklanan nedenle tebliğnameye uygun olarak BOZULMASINA, bozma nedeni yeniden yargılama yapılmasını gerektirmediğinden, 5320 sayılı Yasa'nın 8/1. maddesi yollamasıyla 1412 sayılı CMUK’un 322. maddesinin verdiği yetkiye dayanılarak, hüküm fıkrasından “TCK'nın 53. maddesinin uygulanmasına ilişkin bölümün” çıkartılarak diğer yönleri usul ve yasaya uygun bulunan hükmün DÜZELTİLEREK ONANMASINA, 17.01.2022 tarihinde oybirliği ile karar verildi.