Taksirle yaralama - Yargıtay 12. Ceza Dairesi 2017/8428 Esas 2019/6467 Karar Sayılı İlamı

Mahkemesi :Asliye Ceza Mahkemesi
Suç : Taksirle yaralama
Hüküm : TCK"nın 89/1, 89/2-b. maddeleri uyarınca mahkumiyet

Taksirle yaralama suçundan sanığın mahkumiyetine ilişkin hüküm sanık müdafii tarafından temyiz edilmekle, dosya incelenerek gereği düşünüldü:
Yapılan yargılamaya, toplanıp karar yerinde gösterilen delillere, mahkemenin kovuşturma sonuçlarına uygun olarak oluşan kanaat ve takdirine, incelenen dosya kapsamına göre, sanık müdafinin eksik incelemeye ilişkin temyiz itirazlarının reddine, ancak;
1-TCK"nın 89/1. maddesinde hapis ile adli para cezasının seçenek ceza yaptırım olarak öngörüldüğü gözetilmeden, hapis ve adli para cezasına birlikte hükmedilmesi suretiyle fazla ceza tayini,
2-CMK’nın 231. maddesindeki “hükmün açıklanmasının geri bırakılması” düzenlemesi için öngörülen koşulların, dosyaya yansıyan bilgi ve kanıtlarla birlikte, denetime olanak verecek şekilde, somut gerekçeler gösterilmek suretiyle değerlendirildikten sonra, sanık hakkında “hükmün açıklanmasının geri bırakılması”na ilişkin düzenlemenin uygulanıp uygulanmayacağına karar verilmesi gerektiği; bununla beraber CMK"nın 231/6-c maddesinde belirtilen "suçun işlenmesi ile mağdurun yada kamunun uğradığı zararın aynen iade, suçtan önceki haline getirme veya tazmin suretiyle tamamen giderilmesi" hususunun, kanaat verici basit bir araştırma ile belirlenecek maddi zararı ifade ettiği, katılanın 30.06.2015 tarihli duruşmada; ""Hastane masraflarımı sigorta karşıladı ve sanık tarafından kendisine 2000 tl yardımda bulunulduğu"" beyanı karşısında, uğranılan maddi zararın ve zararın tamamen giderilip giderilmediğinin tespiti yapılmadan katılanın zararının giderilmediği belirtilerek sanık hakkında hükmün açıklanmasının geri bırakılmasına yer olmadığına karar verilmesi,
3-TCK"nın 51. uygulanması sırasında ; ilgili madde ve fıkralarının hüküm yerinde belirtilmemesi suretiyle, CMK"nın 232/6. maddesine muhalefet edilmesi,
Kanuna aykırı olup, sanık müdafinin temyiz itirazları bu itibarla yerinde görüldüğünden 5320 sayılı kanunun 8/1. maddesi gereğince halen uygulanmakta olan 1412 sayılı CMUK"un 321. maddesi uyarınca hükmün isteme uygun olarak BOZULMASINA; 21/05/2019 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.