MAHKEMESİ :Asliye Ceza Mahkemesi
SUÇ : Hırsızlık
HÜKÜM : Mahkumiyet

Dosya incelenerek gereği düşünüldü;
Dairemizin 12/02/2014 gün ve 2013/13399 –2014/3736 sayılı bozma kararına karşı mahkemesince direnme kararı verilmesi üzere dosyanın gönderildiği Yüksek Ceza Genel Kurulunun 14/12/2016 gün ve 2015/1082 - 2016/1356 sayılı gönderme kararı ile dosyanın dairemize gönderilmesi üzerine 5271 sayılı CMK’nın 6763 sayılı Kanun ile değişik 307. maddenin 3. fıkrası uyarınca yapılan inceleme sonucu her ne kadar mahkemesince direnme kararı verildiği belirtilmiş ise de, direnme kararında bozmadan önce verilen kararda yer verilmeyen yeni gerekçeler gösterildiği ve bu itibarla mahkemenin verdiği kararın direnme kararı olmayıp bozmaya uyularak verilmiş bir karar olduğu belirlenerek yapılan incelemede;
5237 sayılı TCK"nın 53. maddesinin bazı bölümlerinin iptaline ilişkin Anayasa Mahkemesi"nin 24/11/2015 tarihinde yürürlüğe giren 08/10/2015 gün ve 2014/140 esas, 2015/85 sayılı kararı da nazara alınarak bu maddede öngörülen hak yoksunluklarının uygulanmasının infaz aşamasında gözetilmesi mümkün görülmüş, dosya içeriğine göre diğer temyiz itirazları yerinde görülmemiştir. Ancak;
1-Sanığın 5.820 TL adli para cezası ile cezalandırılmasına ilişkin 19/04/2012 günlü ilk hükmün sanık müdafii tarafından temyizi üzerine Dairemizin 12.02.2014 tarihli bozma ilamıyla bozulması üzerine mahkemesince yeniden hüküm kurulurken CMUK"nın 326/son maddesi uyarınca kazanılmış hakkın gözetilmesi gerektiği halde, sonuç cezanın 11 ay 20 gün hapis cezası olarak tayin edilmek suretiyle yazılı şekilde fazla ceza tayini,
2-Dosya kapsamına göre müştekinin zararının bulunmaması, adli sicil bilgisine göre suç tarihinde sabıkasız olduğu anlaşılan sanık hakkında hükmolunan hapis cezasının, 5271 sayılı CMK"nın 231. maddesinin 6. fıkrasının (b) bendinde belirtilen sanığın “kişilik özellikleri ile duruşmadaki tutum ve davranışları göz önünde bulundurularak yeniden suç işlemeyeceği hususunda kanaate varılması” koşulunun oluşup oluşmadığı değerlendirilerek sonucuna göre sanığın hukuki durumunun belirlenerek karar yerinde CMK"nın 231. maddesinin tartışılması gerektiğinin gözetilmemesi,
Bozmayı gerektirmiş, sanık müdafiinin temyiz itirazları bu itibarla yerinde görülmüş olduğundan hükmün bu sebeplerden dolayı BOZULMASINA, 08.02.2017 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.