Hırsızlık - konut dokunulmazlığının ihlali - Yargıtay 17. Ceza Dairesi 2016/692 Esas 2018/5433 Karar Sayılı İlamı

17. Ceza Dairesi
Esas No: 2016/692
Karar No: 2018/5433
Karar Tarihi: 12.04.2018

Hırsızlık - konut dokunulmazlığının ihlali - Yargıtay 17. Ceza Dairesi 2016/692 Esas 2018/5433 Karar Sayılı İlamı

Özet:

Asliye Ceza Mahkemesi’nde görülen bir davada, sanığın hırsızlık ve konut dokunulmazlığının ihlali suçlarından mahkumiyetine hükmedildiği ancak temyizde bazı hükümlerin bozulduğu belirtilmiştir. İlk olarak, sanığın aynı suçtan birden fazla kez mahkum edilmesi yanlış bulunmuş ve cezası artırılması gerektiği vurgulanmıştır. İkinci olarak, sanığın hırsızlık suçu için indirim alması doğru bulunmamıştır. Üçüncü olarak, konut dokunulmazlığının ihlali suçu ile ilgili olarak, sanığın eyleminin hangi maddeler kapsamında değerlendirilmesi gerektiği tartışılmalıdır. Son olarak da, sanığın cezasının yeniden değerlendirilmesi gerektiği belirtilmiştir. Kanun maddeleri olarak, TCK’nın 43. maddesi, 142/1-b maddesi, 35. madde ve 168/1. madde anılmıştır.

17. Ceza Dairesi 2016/692 E. , 2018/5433 K.

"İçtihat Metni"

MAHKEMESİ :Asliye Ceza Mahkemesi
SUÇLAR : Hırsızlık, konut dokunulmazlığının ihlali
HÜKÜM : Mahkumiyet

Yerel mahkemece verilen hükümler temyiz edilmekle, başvurunun süresi ve kararların niteliği ile suç tarihine göre dosya görüşüldü:
Dosya ve duruşma tutanakları içeriğine, toplanıp karar yerinde incelenerek tartışılan hukuken geçerli ve elverişli kanıtlara, gerekçeye ve hakimin takdirine göre; suçların sanık tarafından işlendiğini kabulde ve nitelendirmede usul ve yasaya aykırılık bulunmadığı anlaşılmış, diğer temyiz nedenleri de yerinde görülmemiştir.
Ancak;
1-5237 sayılı TCK"nın 43. maddesinin bir suç işleme kararının icrası kapsamında, değişik zamanlarda bir kişiye karşı aynı suçun birden fazla işlenmesi durumunda veya aynı suçun birden fazla kişiye karşı tek bir fiil ile işlenmesi durumunda uygulanmasının mümkün olduğu, müştekinin konutunda gerçekleşen hırsızlık olaylarında 19.02.2014 tarihinde teşebbüs halinde kalan ve 22.02.2014 tarihinde tamamlanan hırsızlık eyleminin, suç tarihleri arasındaki yakın zaman dilimi de dikkate alındığında sanığın eylemlerinin bir bütün olarak zincirleme suçu oluşturması karşısında, sanık hakkında 5237 sayılı TCK"nın 142/1-b, maddesi uyarınca verilecek cezanın, aynı Kanun"un 43/1. maddesi gereğince arttırılması gerektiği gözetilmeyerek, her iki eylemden 2 kez hüküm kurulması suretiyle fazla ceza tayin edilmesi,
2-22.04.2014 suç tarihli hırsızlık suçunda sanığın el arabası üzerinde bulunan suça konu eşyaları yakalanmamak için bırakarak kaçtığının anlaşılması karşısında; koşulları bulunmadığı halde 5237 sayılı TCK"nın 168/1. maddesi uyarınca verilen cezadan indirim yapılması,
Kabule göre de;
3-19.04.2014 suç tarihli konut dokunulmazlığının ihlali suçu ile ilgili olarak; sanığın, müştekinin ev veya eklentisine girmek suretiyle eylemini tamamlayıp tamamlamadığı hususunda tereddüte mahal bırakmayacak şekilde müşteki ve tanık ... ... beyanın alınması, tanık ... soruşturma aşamasındaki beyanı ile duruşma aşamasındaki beyanı arasındaki çelişkinin de giderilmesi sonucu bu eylem yönünden TCK"nın 35. maddesinin uygulanmasının gerekip gerekmediğinin değerlendirilmesi ayrıca konut dokunulmazlığının ihlali suçu açısından TCK"nın 43/1. maddesinin uygulanıp uygulanmayacağının tartışılması gerektiği gözetilmeden yazılı şekilde karar verilmesi,
4-T.C. Anayasa Mahkemesi"nin, TCK"nın 53. maddesine ilişkin olan, 2014/140 Esas ve 2015/85 Karar sayılı iptal kararının, 24.11.2015 gün ve 29542 sayılı Resmi Gazete"de yayımlanmış olması nedeniyle iptal kararı doğrultusunda TCK"nın 53. maddesindeki hak yoksunluklarının yeniden değerlendirilmesinde zorunluluk bulunması,
Bozmayı gerektirmiş, sanık ..."un temyiz nedeni bu bakımdan yerinde görülmüş olduğundan, hükümlerin açıklanan nedenlerle tebliğnameye uygun olarak BOZULMASINA CMUK"nun 326/son maddesi gereğince sonuç ceza bakımından kazanılmış hakkın saklı tutulmasına, 12.04.2018 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.