Mahkemesi :Asliye Ceza Mahkemesi
Suç : Taksirle yaralama
Hüküm : TCK’nın 89/1, 2-b, 62, 53/1, 3, 6. maddeleri uyarınca mahkumiyet

Taksirle yaralama suçundan sanığın mahkumiyetine ilişkin hüküm, sanık tarafından temyiz edilmekle, dosya incelenerek gereği düşünüldü;
Yapılan yargılamaya, toplanıp karar yerinde gösterilen delillere, mahkemenin kovuşturma sonuçlarına uygun olarak oluşan kanaat ve takdirine, incelenen dosya kapsamına göre sanığın kusur durumuna ilişkin temyiz itirazlarının reddine, ancak;
1-Sanığın sevk ve idaresindeki aracı ile karşıdan karşıya geçmekte olan katılana çarparak, katılanın yaşamını tehlikeye sokmayacak, basit tıbbi müdahale ile giderilemeyecek ve vücudundaki kemik kırığının hayat fonksiyonlarını ağır (4) derecede etkileyecek nitelikte yaralanmasına sebebiyet verdiği olaya ilişkin olarak, sanığın kaza sonrası olay yerini terk ettiğinden kaza tespit tutanağı düzenlenemediği ve kusur durumunun tespitine yönelik bilirkişi incelemesi veya keşif yapılmadığı anlaşılmakla, gerektiğinde mahallinde keşif icra edilerek kazanın gerçekleşme biçimi saptandıktan sonra kusur durumunun mahkemece belirlenebilmesi amacıyla oluşa uygun biçimde bilirkişi raporu tanzim edilmesi ve sonucuna göre sanığın hukuki durumunun takdir ve tayini yerine yazılı şekilde eksik inceleme ile hüküm kurulması,
Kabul ve uygulamaya göre de,
2-Taksirli suçlar açısından temel cezanın belirlenmesinde TCK"nın 61/1. maddesinin (b-g) bentlerinde yer alan “suçun işlenmesinde kullanılan araçlar" ile "failin güttüğü amaç ve saiki” gerekçelerine dayanılamayacağının gözetilmemesi ile temel ceza alt sınırdan tayin edildiği halde “aşağı hadden ayrılmak suretiyle takdiren ve teşdiden” hüküm kurulduğu belirtilmek suretiyle hükümde çelişki yaratılması,
3-5237 sayılı TCK"nın 53/1. maddesindeki hak yoksunluklarının taksirli suçlarda uygulama olanağı bulunmadığı gözetilmeden, taksirle yaralama suçundan hüküm kurulurken anılan madde ile sanık hakkında hak yoksunluğuna hükmedilmesi,
Kanuna aykırı olup, sanığın temyiz itirazları bu itibarla yerinde görüldüğünden, hükmün 5320 sayılı Kanunun 8. maddesi ve halen uygulanmakta olan 1412 sayılı CMUK"un 321. maddesi uyarınca isteme uygun olarak BOZULMASINA, 21.05.2019 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.