Kullanmak için uyuşturucu madde bulundurma - Yargıtay 10. Ceza Dairesi 2015/237 Esas 2018/9311 Karar Sayılı İlamı

10. Ceza Dairesi
Esas No: 2015/237
Karar No: 2018/9311

Kullanmak için uyuşturucu madde bulundurma - Yargıtay 10. Ceza Dairesi 2015/237 Esas 2018/9311 Karar Sayılı İlamı

Özet:

Mahkeme, sanığın kullanmak için uyuşturucu madde bulundurduğu suçunun tedavi ve denetimli serbestlik tedbirine uyulmaması üzerine mahkûmiyetine karar verdi. Dosya incelendiğinde, sanığın daha önce aynı suçtan dolayı tedavi ve/veya denetimli serbestlik tedbiri almadığı ortaya çıktı. Bu nedenle, 6545 sayılı Kanunun 68. maddesi ile değiştirilen TCK'nın 191. maddesinin 5. fıkrasının sanık lehine uygulanma şartlarının bulunmaması nedeniyle hükmünden sonra ilk olarak doğrudan tedavi ve denetimli serbestlik tedbiri uygulandıktan sonra, yükümlülüklerini ihlal eden sanık hakkında yargılamaya devam edilerek hüküm kuruldu. Yargılama sürecindeki işlemlerin kanuna uygun yapıldığı, ileri sürülen iddia ve savunmaların delillerle birlikte tartışıldığı ve eylemin sanık tarafından gerçekleştirildiğinin ortaya çıktığı belirtildi. Özetle, sanığın uyuşturucu madde bulundurma suçuna karşı hüküm onandı.
Kanun Maddeleri:
- 6545 sayılı Kanunun 68. maddesi
- TCK'nın 191. maddesinin 5. fıkrası
- 6545 sayılı Kanunun 85. maddesi
- 5320 sayılı Kanuna eklenen geçici 7. maddenin 3. fıkrası

10. Ceza Dairesi 2015/237 E. , 2018/9311 K.

"İçtihat Metni"

Mahkeme : Çocuk Mahkemesi
Suç : Kullanmak için uyuşturucu madde bulundurma
Hüküm : Tedavi ve denetimli serbestlik tedbirine uyulmaması üzerine mahkûmiyet

Dosya incelendi.
GEREĞİ GÖRÜŞÜLÜP DÜŞÜNÜLDÜ :
Adli sicil kayıtları ve UYAP üzerinden yapılan araştırmada, sanık hakkında, bu suç tarihinden önce, aynı suçtan dolayı açılmış başka bir dava nedeniyle verilip kesinleşmiş herhangi bir tedavi ve/veya denetimli serbestlik tedbirinin bulunmadığı anlaşıldığından, hükümden sonra 28.06.2014 tarihli Resmi Gazete"de yayımlanarak yürürlüğe giren 6545 sayılı Kanunun 68. maddesi ile değiştirilen TCK"nın 191. maddesinin 5. fıkrasının sanık lehine uygulanma şartlarının bulunmaması nedeniyle, bu suçtan dolayı ilk olarak doğrudan tedavi ve denetimli serbestlik tedbiri uygulandıktan sonra, yükümlülüklerini ihlal eden sanık hakkında yargılamaya devam olunarak hüküm kurulmuş olması, 6545 sayılı Kanunun 85. maddesi ile 5320 sayılı Kanuna eklenen geçici 7. maddenin 3. fıkrasına uygun olduğundan, bu husus dikkate alınarak yapılan incelemede;
Yargılama sürecindeki işlemlerin kanuna uygun olarak yapıldığı, aşamalarda ileri sürülen iddia ve savunmaların toplanan tüm delillerle birlikte gerekçeli kararda gösterilip tartışıldığı, vicdanî kanının dosya içindeki belge ve bilgilerle uyumlu olarak kesin verilere dayandırıldığı, eylemin sanık tarafından gerçekleştirildiğinin saptandığı, eyleme uyan suç tipi ile yaptırımların doğru biçimde belirlendiği anlaşıldığından; sanık müdafiinin yerinde görülmeyen temyiz itirazlarının reddiyle, hükmün ONANMASINA, 13.12.2018 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.