MAHKEMESİ :Asliye Ceza Mahkemesi
SUÇ : Hırsızlık
HÜKÜM : Mahkumiyet

Dosya incelenerek gereği düşünüldü:
Dairemizce de kabul edilerek uygulanan Yargıtay Ceza Genel Kurulu’nun 30.01.2007 tarih ve 2007/3-9 Esas, 2007/18 sayılı kararında belirtildiği üzere; 5271 sayılı CMK"nın 232/6 ve 34/2. maddeleri ile 1412 sayılı CMUK’nın 310.maddesine göre kararda başvurulacak yasa yolu, başvuru yapılacak mercii, başvurunun şekli, süresi ve bu sürenin ne şekilde başlayacağını kapsayacak ve hiçbir duraksamaya, yanıltıcı ifadeye yer vermeyecek biçimde yapılması gerektiği nazara alındığında, yasa yolu süresi ve sürenin ne zaman başlayacağı hususları belirtilmeyerek yasa yolu bildiriminin yöntemince yapılmaması nedeniyle sanık ..."nin temyiz isteminin de süresinde olduğu kabul edilerek yapılan incelemede;
Sanıklar ... ve ..."ın katılana ait işyerinin yakınında gözcülük yaparak işyerinin kilidini kırmaya çalışan diğer sanık ... ile fikir ve eylem birliği içinde, asli fail olarak hırsızlık suçuna teşebbüs ettikleri anlaşıldığından, sanıklar ... ve ..."ın 5237 sayılı TCK"nın 37. maddesi kapsamında cezalandırılması gerekirken, yazılı şekilde aynı Kanun"un 39. maddesinden uygulama yapılması ve sanıklar ... ile ..."nin adli sicil kayıtlarında tekerrüre esas sabıkaları bulunduğu halde, sanıklar ... ve ... hakkında 5237 sayılı TCK’nın 58. maddesinin uygulanması gerektiğinin gözetilmemesi, aleyhe temyiz olmadığından bozma nedeni yapılmamış; 5237 sayılı TCK"nın 53. maddesinin bazı bölümlerinin iptaline ilişkin Anayasa Mahkemesinin 24/11/2015 tarihinde yürürlüğe giren 08/10/2015 gün ve 2014/140 esas, 2015/85 sayılı kararı da nazara alınarak bu maddede öngörülen hak yoksunluklarının uygulanmasının infaz aşamasında gözetilmesi mümkün görülmüştür.
Yapılan duruşmaya, toplanan delillere, gerekçeye, hakimin kanaat ve takdirine göre temyiz itirazları yerinde olmadığından reddiyle hükümlerin istem gibi ONANMASINA, 08/02/2017 gününde oybirliğiyle karar verildi.