Özet:

Bu mahkeme kararı, bir zimmet suçundan dolayı mahkumiyet kararı verilmiş bir davayı içermektedir. Mahkeme, delillerle iddia ve savunma duruşmasını dikkate alarak, suçun unsurlarına uygun şekilde tavsif edildiği ve yerinde görülmeyen temyiz itirazlarının reddedildiği sonucuna varmıştır. Hükümde lehe kanun değerlendirmesi yapılmamış olsa da, 765 sayılı kanunun en lehe şekilde uygulanması halinde bile 5237 sayılı kanunun daha lehe olduğu anlaşılmıştır. Zimmete konu malzemenin tamamının iade edilmemesine rağmen, TCK'nın 248. maddesi uygulanmış, bu konuda bozma nedeni görülmemiştir. Mahkeme kararında geçen kanun maddeleri TCK 248. ve 5237 sayılı Kanun'dur. TCK'nın 248. maddesi, kamu görevlisinin zimmetine mal edilen eşyayı iade etmemesi durumunda verilecek cezayı düzenlerken, 5237 sayılı Kanun ise TCK'nın uygulanması konusunda öncelikle kamu görevlilerinin yargılanmasını öngörmektedir.