Taksirle yaralama - Yargıtay 12. Ceza Dairesi 2017/10304 Esas 2019/6417 Karar Sayılı İlamı

Mahkemesi :Asliye Ceza Mahkemesi
Suç : Taksirle yaralama
Hüküm : TCK"nın 89/1, 62/1, 52/2, 4, 5275 Sayılı Kanunun 106/3. maddesi, TCK"nın 53/6. maddeleri uyarınca mahkumiyet

Taksirle yaralama suçundan sanığın mahkumiyetine ilişkin hüküm, sanık tarafından temyiz edilmekle, dosya incelenerek gereği düşünüldü:
Sanığın idaresindeki araçla iki yönlü yolda seyir halinde iken, sağdaki fabrikadan yola kontrolsüzce çıkan katılanın idaresindeki motosikletle çarpışması neticesinde, katılanın basit tıbi müdahale ile giderilebilir şekilde yaralandığı olayda, katılanın sağdaki fabrikadan çıkarken karayolundan gelen araca ilk geçiş hakkını vermemesi nedeniyle asli kusurlu olduğu, sanığın ise hızını yol şartlarına uydurmaması nedeniyle tali kusurlu olduğuna yönelik 28/09/2015 havale tarihli bilirkişi raporu, oluş ve dosya kapsamına uygun olduğundan, tebliğnamedeki kaza tutanağı ile bilirkişi raporunun çelişkili olduğu, Adli Tıp Kurumundan rapor alınması gerektiğine ilişkin bozma öneren görüşe iştirak edilmemiştir.
Yargıtay Ceza Genel Kurulunun 23/01/2018 tarih, 2017/463 Esas, 2018/20 Karar sayılı ve 23/01/2018 tarih, 2015/962 Esas, 2018/16 Karar sayılı ilamlarında vurgulandığı üzere, sanık hakkında hükmolunan adli para cezasının ödenmemesi halinin infaz aşamasında değerlendirilmesi gerektiği dikkate alındığında, 5275 sayılı Kanunun 106/3. maddesinin uygulanması bozma nedeni yapılmamıştır.
Yapılan yargılamaya, toplanıp karar yerinde gösterilen delillere, mahkemenin kovuşturma sonuçlarına uygun olarak oluşan kanaat ve takdirine, incelenen dosya kapsamına göre, sanığın temyiz itirazlarının reddiyle, hükmün isteme aykırı olarak ONANMASINA, 21/05/2019 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.