12. Ceza Dairesi Esas No: 2019/499 Karar No: 2019/6401 Karar Tarihi: 20.05.2019
Yargıtay 12. Ceza Dairesi 2019/499 Esas 2019/6401 Karar Sayılı İlamı
Özet:
Denizli 4. Ağır Ceza Mahkemesi'nin 2014/200 Esas, 2015/91 Karar sayılı ceza dosyasıyla ilgili olarak yapılan incelemede davacının ifadesinin alınması ve daha sonra serbest bırakılmasının ardından hakkında beraat kararı verildiği ve kararın temyiz edilmeksizin kesinleştiği tespit edildi. Bu nedenle, davacının tazminat talebinin dayanaklarını oluşturan 5271 sayılı CMK'nın 141. maddesi kapsamında tazminat isteme koşullarının bulunup bulunmadığının gözetilmediği gerekçesiyle davaya ilişkin hükmün bozulmasına karar verildi. Kanun maddeleri: 5271 sayılı CMK'nın 141. maddesi, 5320 sayılı Kanunun 8. maddesi, 1412 sayılı CMUK'nun 321. maddesi.
12. Ceza Dairesi 2019/499 E. , 2019/6401 K.
"İçtihat Metni"
Mahkemesi :Ağır Ceza Mahkemesi Dava : Koruma tedbirleri nedeniyle tazminat Hüküm : Davanın reddine
Davacının tazminat talebinin reddine ilişkin hüküm, davacı vekili tarafından temyiz edilmekle, dosya incelenerek gereği düşünüldü; Yapılan yargılamaya, toplanıp karar yerinde gösterilen delillere, incelenen dosya kapsamına göre, davacı vekilinin sair temyiz itirazlarının reddine, ancak; Tazminat talebinin dayanağını oluşturan Denizli 4. Ağır Ceza Mahkemesinin 2014/200 Esas, 2015/91 Karar sayılı ceza dosyasının yapılan incelemesinde, davacının 09/05/2014 tarihinde yakalanarak ifadesi alındıktan sonra serbest bırakıldığı, yapılan yargılama sonunda da hakkında beraat kararı verildiği ve kararın temyiz edilmeksizin 03/07/2015 tarihinde kesinleştiğinin anlaşılması karşısında, 5271 sayılı CMK"nın 141. maddesi kapsamında tazminat isteme koşullarının bulunduğu gözetilmeden yazılı şekilde davanın reddine karar verilmesi, Kanuna aykırı olup, davacı vekilinin temyiz itirazları bu itibarla yerinde görüldüğünden hükmün bu sebeplerden dolayı 5320 sayılı Kanunun 8. maddesi uyarınca halen uygulanmakta olan 1412 sayılı CMUK"un 321. maddesi gereğince isteme uygun olarak BOZULMASINA, 20/05/2019 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.