Tefecilik - Yargıtay 5. Ceza Dairesi 2013/16324 Esas 2014/4010 Karar Sayılı İlamı

5. Ceza Dairesi
Esas No: 2013/16324
Karar No: 2014/4010
Karar Tarihi: 09.04.2014

Tefecilik - Yargıtay 5. Ceza Dairesi 2013/16324 Esas 2014/4010 Karar Sayılı İlamı

Özet:

Karşıyaka 1. Asliye Ceza Mahkemesi'nde görülen bir tefecilik davasında, şikayetçi A.. Y..'ın sanıktan % 10 faiz karşılığı 10.000 TL ödünç para aldığı, bu paranın ödemesinin yapılmadığı ve senet düzenlendiği belirlendi. Mahkeme sanığı beraat ettirmiş ancak Yargıtay, suçun tüm unsurlarının oluştuğunu ve hükümde yanılgı olduğunu belirterek kararın bozulmasına hükmetti. TCK 5237 sayılı Yasanın 241. maddesinde tefecilik suçunun; “Kazanç elde etmek amacıyla başkasına ödünç para veren kişi,...” biçiminde tanımlandığı, suçun oluşması için sanığın yalnızca bir kişiye ödünç para vermesi yeterli olup, bu işi meslek haline dönüştürüp dönüştürmemesinin öneminin bulunmadığı, suçun temadi ettiğinden ve birden fazla kişiye ödünç para verilmesinin tek suç oluşturduğundan bahsedilemeyeceği, ayrıca, kesintisiz suçlarda kesintinin gerçekleştiği anda suçun işlendiği kabul edilmekte; tefecilik suçunun tamamlanması için kazancın temin edilmiş olmasının şart olmadığı, hatta ödünç olarak alınan paranın vadesinde geri ödemesinin yapılmamış olmasının da suçun oluşması üzerinde bir etkisinin bulunmadığı belirtilmiştir.

5. Ceza Dairesi 2013/16324 E. , 2014/4010 K.

"İçtihat Metni"

Tebliğname No : 5 - 2013/365149
MAHKEMESİ : Karşıyaka 1. Asliye Ceza Mahkemesi
TARİHİ : 16/12/2009
NUMARASI : 2008/270 Esas, 2009/979 Karar
SUÇ : Tefecilik

Mahalli mahkemece verilen hüküm temyiz edilmekle dosya incelenerek, gereği düşünüldü:
01/06/2005 tarihinde yürürlüğe giren 5237 sayılı TCK"nın 241. maddesinde tefecilik suçunun; “Kazanç elde etmek amacıyla başkasına ödünç para veren kişi,...” biçiminde tanımlandığı, bu düzenlemeye göre suçun oluşması için sanığın yalnızca bir kişiye ödünç para vermesi yeterli olup, bu işi meslek haline dönüştürüp dönüştürmemesinin öneminin bulunmadığı, bu nedenle suçun temadi ettiğinden ve birden fazla kişiye ödünç para verilmesinin tek suç oluşturduğundan bahsedilemeyeceği, ayrıca, kesintisiz suçlarda kesintinin gerçekleştiği anda suçun işlendiği kabul edilmekle birlikte 5237 sayılı Yasanın 241. maddesinde düzenlenen tefecilik suçunun maddede yazılı tipik hareketin kazanç karşılığında ödünç paranın borç alana verilmesiyle tamamlandığı, suçun tamamlanması için kazancın temin edilmiş olmasının şart olmadığı, hatta ödünç olarak alınan paranın vadesinde geri ödemesinin yapılmamış olmasının da suçun oluşması üzerinde bir etkisinin bulunmadığı anlaşılmakla;
Şikayetçi A.. Y.."ın sanıktan % 10 faiz karşılığı 10.000 TL ödünç para aldığına dair beyanının tanıklar S.. Ş.., F.. Ş..ve N.. D.."in anlatımları ile desteklenmesi, Karşıyaka 4. İcra Müdürlüğünün 2007/695 Esas sayılı dosyasında takibe konulan senedin düzenleniş, vade ve icraya verilme tarihleri, şikayetçinin kızına ait gayrimenkulün ödünç paranın alındığı ve senedin düzenlendiği 04/01/2006 tarihinde 12.000 TL bedelle sanığa satışının yapılması, sanığın savunmasında belirttiği şikayetçinin çalıştırdığı işyerinin devir işlemine ilişkin yazılı herhangi bir belge ibraz edilememesi ve tüm dosya kapsamı ile hayatın olağan akışı karşısında sanığın şikayetçiye kazanç karşılığı ödünç para verdiği hususunun sabit olduğu ve yüklenen tefecilik suçunun tüm unsurları ile oluştuğu gözetilmeden dosya kapsamı, oluşa uygun düşmeyen gerekçeler ve yanılgılı değerlendirme sonucu yazılı şekilde beraetine karar verilmesi,
Kanuna aykırı, katılan vekilinin temyiz itirazları bu itibarla yerinde görülmüş olduğundan, hükmün 5320 sayılı Yasanın 8/1. maddesi de gözetilerek CMUK"nın 321. maddesi uyarınca BOZULMASINA, 09/04/2014 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.