Mahkemesi :Asliye Ceza Mahkemesi
Suç : Taksirle yaralama
Hüküm : TCK’nın 89/1, 62, 52/2, 53/6. maddeleri gereğince mahkumiyet

Taksirle yaralama suçundan sanığın mahkumiyetine ilişkin hüküm, sanık müdafii tarafından temyiz edilmekle, dosya incelenerek gereği düşünüldü:
Sanık hakkında hükmedilen 3000 TL adli para cezası miktar ve karar tarihi itibariyle kesin nitelikte ise de; güvenlik tedbiri olarak sürücü belgesinin de geri alınmasına karar verilmesi nedeniyle hükmün temyizinin mümkün olduğunun kabulü ile yapılan incelemede;
14.03.2014 günü, saat: 16:17’de, meskun mahalde, iki şeritli bölünmüş, asfalt yolda, sanık sevk ve idaresindeki kamyonet ile seyir halinde iken dört yönlü kontrollü kavşağa geldiğinde kırmızı ışıkta geçerken aracının sol ön kısmı ile seyrine göre sol taraftan kavşağa giriş yapan katılanın sevk ve idaresindeki aracın sağ ön yan kısımlarına kavşak içerisinde çarpması sonucu katılanın basit tıbbi müdahale ile giderilebilir şekilde yaralandığı olayda; sanığın eyleminin TCK"nın 22/3. maddesinde tanımlı bilinçli taksirin koşullarının oluştuğu gözetilmeksizin eksik ceza tayini aleyhe temyiz olmadığından ve Yargıtay Ceza Genel Kurulunun 23/01/2018 tarih, 2017/463 Esas, 2018/20 Karar sayılı ve 23/01/2018 tarih, 2015/962 Esas, 2018/16 Karar sayılı ilamlarında vurgulandığı üzere, sanık hakkında hükmolunan adli para cezasının ödenmemesi halinin infaz aşamasında değerlendirilmesi gerektiği dikkate alındığında, 5237 sayılı TCK"nın 52/4. maddesi yerine 5275 sayılı Kanunun 106/3. maddesinin uygulanması bozma nedeni yapılmamıştır.
Yapılan yargılamaya, toplanıp karar yerinde gösterilen delillere, mahkemenin kovuşturma sonuçlarına uygun olarak oluşan kanaat ve takdirine, incelenen dosya kapsamına göre, sanık müdafiin, tekrar bilirkişi raporu alınması gerektiğine, zarar giderilmediği gerekçe gösterilerek hükmün açıklanmasının geri bırakılmasına ilişkin kanun hükümlerinin uygulanmamasının yerinde olmadığına, verilen kararı usul ve yasaya aykırı olduğuna ilişkin yerinde görülmeyen temyiz itirazlarının reddine, ancak;
Sanık hakkında temel ceza belirlenirken, taksirli suçlar açısından temel cezanın belirlenmesinde TCK"nın 61/1. maddesinin (f-g) bentlerinde yer alan "failin güttüğü amaç ve saik" gerekçesine dayanılamayacağının gözetilmemesi,
Kanuna aykırı olup, hükmün bu nedenle 5320 sayılı Kanunun 8. maddesi gereğince halen uygulanmakta olan 1412 sayılı CMUK"un 321. maddesi uyarınca BOZULMASINA, ancak yeniden yargılamayı gerektirmeyen bu konuda, aynı Kanunun 322. maddesi gereğince karar verilmesi mümkün bulunduğundan, aynı maddenin verdiği yetkiye istinaden, hükmün 1. fıkrasınındaki “ sebep ve saik” ibaresinin hükümden çıkarılmak suretiyle eklenmesi suretiyle sair yönleri usul ve yasaya uygun bulunan hükmün DÜZELTİLEREK ONANMASINA, 20.05.2019 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.