Hırsızlık suçundan sanık ...’ın müşteki ..."e yönelik eyleminden dolayı 765 sayılı Türk Ceza Kanunu"nun 492/1, 522/1, 59/2, 2253 sayılı Çocuk Mahkemelerinin Kuruluşu, Görev ve Yargılama Usulleri Hakkında Kanun"un 12/2 ve 647 sayılı Cezaların İnfazı Hakkında Kanun"un 4. maddeleri uyarınca 1.817.534.000 Türk lirası ağır para cezası ile cezalandırılmasına, cezasının 647 sayılı Kanun’un 6. maddesi gereğince ertelenmesine dair Düzce 1. Asliye Ceza Mahkemesinin 11/03/2003 tarihli ve 2002/493 esas, 2003/113 sayılı kararını müteakip, deneme süresi içerisinde kasıtlı bir suç işlemesi sebebiyle yeniden yapılan yargılama sonucunda, 1.817.534.000 Türk lirası ağır para cezasının 5237 sayılı Kanun’un 51/7. maddesi gereğince aynen infazına ilişkin Düzce Çocuk Mahkemesinin 09/06/2016 tarihli ve 2016/74 esas, 2016/415 sayılı karar aleyhine ... Bakanlığınca verilen 19/12/2016 gün ve 14002/2016 sayılı kanun yararına bozma talebine dayanılarak dava dosyası Yargıtay Cumhuriyet Başsavcılığının 06/01/2017 gün ve 2016/401756 sayılı tebliğnamesiyle dairemize gönderilmekle okundu.
Kanun yararına bozma isteyen tebliğnamede;
Yargıtay Ceza Genel Kurulunun 27/12/2011 tarihli ve 2011/-8-183 esas, 2011/304 sayılı ilamında da; “…kesinleşmiş olmak koşuluyla hükmolunan cezanın 647 sayılı Yasa"nın 6. maddesi uyarınca ertelenmesi durumunda, 765 sayılı TCY’nın 95/2. maddesine göre, sanığın hüküm tarihinden itibaren beş sene içinde önceki verilen ceza türünden, bir cezaya ya da hapis cezasına mahkûm olması halinde, aynen infazına karar verilmesi gerekmektedir…Aynen infaz kararının hangi Yasa hükümleri uyarınca verilmesi gerektiği konusunun değerlendirmesine gelince; 5237 sayılı TCY’nın 51. maddesinde, yalnızca özgürlüğü bağlayıcı cezaların ertelenebileceği öngörülmüştür. Bu nedenle, erteli cezanın 51/7. maddesi uyarınca çektirilmesine karar verilebilmesi, ancak erteli cezanın da özgürlüğü bağlayıcı cezaya ilişkin olması halinde olanaklıdır. Kaldı ki somut olayda, sanığın önceki cezasının 647 sayılı Yasanın 6. maddesi uyarınca ertelenmiş para cezası olduğu nazara alındığında, aynen infaz kararının karma uygulama olmaması açısından 765 sayılı TCY’nın 95/2. maddesi uyarınca verilmesi gerekmektedir. Bu nedenle, yerel mahkemece sanığın erteli mahkumiyetinin aynen infazına karar verilmesi isabetli ise de; 765 sayılı TCY"nın 95/2. maddesi yerine, 5237 sayılı TCY"nın 51/7. maddesi uyarınca aynen infaz kararı verilmesi usul ve yasaya aykırıdır.” şeklinde belirtildiği üzere, erteli para cezasından ibaret olan mahkumiyet kararının 765 sayılı Kanun’un 95/2. maddesi gereğince aynen infazına karar verilmesi gerektiği gözetilmeden yazılı şekilde karar verilmesinde isabet görülmediğinden 5271 sayılı CMK"nın 309. maddesi uyarınca anılan kararın bozulması lüzumu kanun yararına bozma talebine dayanılarak ihbar olunmuştur.
GEREĞİ DÜŞÜNÜLDÜ:
Suça sürüklenen çocuğa ait adli sicil kaydında yazılı olan Düzce 1. Asliye Ceza Mahkemesinin 11/03/2003 tarih ve 2002/493 E.-2003/113 K. sayılı kararı ile 765 sayılı TCK"nın 492/1, 522, 59/2 ve 647 sayılı Kanun"un 4. maddesi uyarınca verilip paraya çevrilen 1.817.534.000 TL ağır para cezasının, 2253 sayılı Kanun"un 38. maddesi uyarınca ertelendiği, mahkemece denetim süresi içerisinde suç işlenmesi sebebiyle, 2253 sayılı Kanun"un 38. maddesi uyarınca aynen infazına karar verilmesi gerekirken, karma uygulama yapılarak 5237 sayılı TCK"nın 51/7. maddesi gereğince aynen infazına karar verilmesi nedeniyle kanun yararına bozma istemi yerinde görüldüğünden, (Düzce) Çocuk Mahkemesinden verilip kesinleşen 09.06.2016 gün ve 2016/74 E. - 2016/415 K. sayılı kararın, 5271 sayılı Ceza Muhakemesi Kanunu"nun 309.maddesinin 3. fıkrası uyarınca BOZULMASINA, aynı maddenin 4.fıkra (d) bendinin verdiği yetkiyle; hüküm fıkrasının (B) bendindeki bölümden "... 5237 sayılı TCK"nın 51/7. maddesi gereğince aynen infazına"" şeklindeki ibarenin çıkartılarak yerine "... 2253 sayılı Kanun"un 38. maddesi gereğince aynen infazına"" ibaresinin eklenmesine, hükmün diğer bölümlerinin aynen korunmasına, 07.02.2017 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.