Yargıtay 4. Hukuk Dairesi 2013/371 Esas 2014/649 Karar Sayılı İlamı

MAHKEMESİ : Van 1. Asliye Hukuk Mahkemesi
TARİHİ : 12/10/2012
NUMARASI : 2011/576-2012/382

Davacı B.B. vekili Avukat Z..Y.. ve Avukat D.A. tarafından, davalı M.. H.. aleyhine 15/09/2011 gününde verilen dilekçe ile tazminat istenmesi üzerine mahkemece yapılan yargılama sonunda; davanın kısmen kabulüne dair verilen 12/10/2012 günlü kararın Yargıtay’ca incelenmesi davalı vekili tarafından süresi içinde istenilmekle temyiz dilekçesinin kabulüne karar verildikten sonra tetkik hakimi tarafından hazırlanan rapor ile dosya içerisindeki kağıtlar incelenerek gereği görüşüldü.
Dava, haksız el koyma nedeniyle tazminat istemine ilişkindir. Yerel mahkemece açılan davanın kısmen kabulüne karar verilmiş; hüküm, davalı vekili tarafından temyiz edilmiştir.
Davacı, kendisine ait küçükbaş hayvanlara kaçakçılık iddiası ile kolluk güçlerince el konulduğunu ve yapılan ceza yargılaması sonucunda üzerine atılı suçtan beraatine ve yedieminde bulunan hayvanların kendisine iadesine karar verildiğini, buna rağmen iadenin gerçekleşmediğini ileri sürerek, bu süreçte mahrum kalınan kazancın davalıdan tazminini talep etmiştir.
Davalı ise yediemine teslim edilen hayvanların iade edilmemesinde kusuru bulunmadığını, yedieminin malları iade etmediğini ayrıca davanın zamanaşımına uğradığını beyanla davanın reddini savunmuştur.
Mahkemece, bilirkişi raporu esas alınarak davanın kısmen kabulüne karar verilmiştir.
Davaya konu olayda; davacıya ait 196 adet küçükbaş hayvana kaçak oldukları iddiası ile 14/02/2000 tarihinde kolluk güçlerince el konulmuş ve yediemin olarak dava dışı şahsa teslim edilmiştir. Cumhuriyet savcılığının araştırma talebi üzerine jandarma tarafından düzenlenen 31.07.2004 tarihli tutanakta “... suça konu koyunların Beyyurdu köyünden İ.. Ö..a yediemin olarak bırakıldığı, İ.. Ö.."ın beyanıyla hayvanların 2002-2003 yıllarında yakalandıkları hastalıklar nedeniyle öldüğü... “ belirtilmiştir. Ayrıca, Hakkari Ağır Ceza Mahkemesi 2004/68-2006/150 sayılı ilamında, sanık davacı yönünden beraat kararı verilmiş ve suça konu koyunların 2002-2003 yıllarında hastalanarak öldüğü bildirildiğinden koyunlar hakkında karar verilmesine yer olmadığına dair hüküm kurulmuş ve karar kesinleşmiştir. Bu durumda, davaya konu küçükbaş hayvanların el koyma tarihindeki değerleri belirlenmeli ve davacı zararı 2002-2003 yıllarında hayvanların öldüğüne dair kesinleşen ceza mahkemesi kararı da gözönüne alınarak hesaplanmalıdır. Ayrıca davacının denetim sırasında ve sonrasında el konulan hayvanlara ait menşeiy şehadetnamesini ibraz edememesi, beraat kararının daha önce kesinleşmesine rağmen 15/09/2011 tarihinde eldeki
bu davayı açması gibi davacı kusurları birlikte değerlendirildiğinde zararın artmasında müterafik (bölüşük) kusuru bulunduğu açıktır. Bu durumda, hükmedilecek tazminat miktarından BK. 42, 43 ve 44 maddeleri gereğince uygun miktarda indirim yapılarak sonucuna göre karar verilmesi gerekirken eksik inceleme ile hüküm kurulması doğru olmamış, kararın bozulması gerekmiştir.
SONUÇ: Temyiz olunan kararın yukarıda açıklanan nedenlerle davalı yararına BOZULMASINA 21/01/2014 gününde oybirliğiyle karar verildi.