Taraflar arasındaki “işçi alacağı“ davasından dolayı yapılan yargılama sonunda; İzmir 3.İş Mahkemesince davanın kabulüne dair verilen 8.05.2006 gün ve 589-346 sayılı kararın incelenmesi davalı vekili tarafından istenilmesi üzerine, Yargıtay 9.Hukuk Dairesinin 22.02.2007 gün ve 2007/19896 E, 2007/5009 K. sayılı ilamı ile; (...1.Dosyadaki yazılara toplanan delillerle kararın dayandığı kanuni gerektirici sebeplere göre, davalının aşağıdaki bendin kapsamı dışında kalan temyiz itirazları yerinde değildir.
2.Davacının, davalı işyerinde yılın belirli aylarında çalıştığı ve işyerinin konserve fabrikası olduğu anlaşılmaktadır. Davalı, davacının izin ücretine hak kazanamadığını savunmuştur. Davacının mevsimlik işçi olarak çalışıp çalışmadığı belirlenmeden yazılı şekilde izin ücreti alacağının hüküm altına alınması hatalı olup bozmayı gerektirmiştir...) gerekçesiyle bozularak dosya yerine geri çevrilmekle, yeniden yapılan yargılama sonunda, mahkemece önceki kararda direnilmiştir.
TEMYİZ EDEN: Davalı vekili
HUKUK GENEL KURULU KARARI

Hukuk Genel Kurulunca incelenerek direnme kararının süresinde temyiz edildiği anlaşıldıktan ve dosyadaki kağıtlar okunduktan sonra gereği görüşüldü:
Hukuk Genel Kurulu"ndaki görüşme sırasında, esasa girilmeden önce, müddeabihin miktarı itibariyle direnme kararına karşı temyiz yolunun açık olup olmadığı, ön sorun olarak incelenmiştir.
Dava, İşçi Alacağı istemine ilişkin olup, direnme ve temyize konu miktar (383,88 YTL) den ibarettir.
21.7.2004 gün ve 25529 sayılı Resmi Gazetede yayımlanarak, öngördüğü istisnalar dışındaki hükümleri yayım tarihinde yürürlüğe giren, 14.7.2004 tarih ve 5219 sayılı "Çeşitli kanunlarda Değişiklik Yapılmasına Dair Kanun", yürürlük tarihinden sonra Yerel Mahkemelerce verilen hükümler yönünden 1086 sayılı Hukuk Usulü Mahkemeleri Kanunu"nun 427. maddesindeki temyiz (kesinlik) sınırını bir milyar TL.; yine yürürlük tarihinden sonra Yargıtay Daireleri ve Hukuk Genel Kurulu"nca temyiz incelemesi sonucunda verilen kararlara karşı karar düzeltme yoluna gidilebilmesi için 440/III-1 maddesinde aranan parasal sınırı da altı milyar TL. olarak değiştirmiş ve aynı kanunla katsayı uygulaması getirilmiş olup, 01.01.2007 tarihinden 31.12.2007 tarihine kadar katsayı artışı sonucu uygulanması gereken kesinlik (temyiz edilebilirlik sınırı) "1.170 YTL"dir
Eldeki davada, temyiz istemine konu direnme kararının verildiği 11.06.2007 tarihinde, 5219sayılı Kanunun temyiz (kesinlik) sınırını 1.170 YTL. olarak değiştiren hükmü yürürlükte bulunduğuna direnme ve temyize konu miktar (383,88 YTL) olup, kesin olduğuna göre, anılan karara karşı temyiz yoluna gidilmesi, miktar itibarıyle mümkün değildir.
Hal böyle olunca, davalının temyiz dilekçesinin reddi gerekir.
SONUÇ: Yukarıda açıklanan nedenle davalının temyiz dilekçesinin REDDİNE, istek halinde temyiz peşin harcının geri verilmesine 04.06.2008 gününde oybirliği ile karar verildi.