Hırsızlık - konut dokunulmazlığını bozma - mala zarar verme - Yargıtay 2. Ceza Dairesi 2019/13075 Esas 2020/1790 Karar Sayılı İlamı

2. Ceza Dairesi
Esas No: 2019/13075
Karar No: 2020/1790
Karar Tarihi: 04.02.2020

Hırsızlık - konut dokunulmazlığını bozma - mala zarar verme - Yargıtay 2. Ceza Dairesi 2019/13075 Esas 2020/1790 Karar Sayılı İlamı

Özet:

Karar, Asliye Ceza Mahkemesi tarafından verilmiş bir hırsızlık, konut dokunulmazlığını bozma ve mala zarar verme suçlarından mahkumiyet hükmü içermektedir. Sanık hakkında verilen mala zarar verme suçundan açıklanmasının geri bırakılmasına dair karara yönelik itiraz reddedilmiştir. Suça sürüklenen çocuklar hakkında doğrudan hükmolunan 3000 TL dahil adli para cezasına mahkumiyet hükmünün temyizi mümkün olmadığından temyiz istemi reddedilmiştir. Sanıkların hırsızlık ve konut dokunulmazlığını bozma suçlarından mahkumiyet hükümleri, TCK'nın 53. maddesinin bazı bölümlerinin iptaline ilişkin Anayasa Mahkemesi kararı dikkate alınarak infaz aşamasında gözetilmesi öngörülen hak yoksunluklarının uygulanması mümkün görülmüştür. Kanun maddeleri ise şöyledir: 5237 sayılı TCK'nın 53. maddesi, 5320 sayılı Ceza Muhakemesi Kanunu'nun Yürürlük ve Uygulama Şekli Hakkında Kanun'a eklenen geçici 2. madde ve 1412 sayılı CMUK'un 317. maddesi.

2. Ceza Dairesi 2019/13075 E. , 2020/1790 K.

"İçtihat Metni"

MAHKEMESİ :Asliye Ceza Mahkemesi
SUÇ : Hırsızlık, konut dokunulmazlığını bozma, mala zarar verme
HÜKÜM : Mahkumiyet

Dosya incelenerek gereği düşünüldü;
Sanık ... hakkında konut dokunulmazlığını bozma ve mala zarar verme suçlarından verilen hükmün açıklanmasının geri bırakılmasına dair karara yönelik itirazın Kayseri 2. Ağır Ceza Mahkemesinin 10/11/2015 tarih ve 2015/1397 D.İş sayılı kararı ile reddine karar verildiği ve bahse konu kararın itiraz incelemesinden geçmek suretiyle kesinleştiği belirlenerek yapılan incelemede;
I – Sanıklar ..., ... ve suça sürüklenen çocuk ... hakkında mala zarar verme suçundan kurulan hükümlere yönelik temyiz isteminin incelenmesinde;
14/04/2011 tarihli Resmi Gazete"de yayımlanarak aynı gün yürürlüğe giren 31/03/2011 tarih ve 6217 sayılı Kanun"un 26. maddesi ile 5320 sayılı Ceza Muhakemesi Kanunu"nun Yürürlük ve Uygulama Şekli Hakkında Kanun"a eklenen geçici 2. maddesi gereğince doğrudan hükmolunan 3000 TL dahil adli para cezasına mahkumiyet hükmünün temyizi mümkün olmadığından suça sürüklenen çocuk müdafiinin ve sanıkların temyiz isteminin 1412 sayılı CMUK"nın 317. maddesi gereğince istem gibi REDDİNE,
II – Sanıklar ..., ... , ... ve suça sürüklenen çocuk ... hakkında hırsızlık, sanıklar ..., ... ve suça sürüklenen çocuk ... hakkında konut dokunulmazlığını bozma suçlarından kurulan hükümlere yönelik temyiz isteminin incelenmesinde;

Sanıklar hakkında kurulan mahkumiyet hükümleri yönünden; 5237 sayılı TCK"nın 53. maddesinin bazı bölümlerinin iptaline ilişkin Anayasa Mahkemesinin 24/11/2015 tarihinde yürürlüğe giren 08/10/2015 gün ve 2014/140 esas, 2015/85 sayılı kararı da nazara alınarak bu maddede öngörülen hak yoksunluklarının uygulanmasının infaz aşamasında gözetilmesi mümkün görülmüştür.
Yapılan duruşmaya, toplanan delillere, gerekçeye, hakimin kanaat ve takdirine göre temyiz itirazları yerinde olmadığından reddiyle hükümlerin istem gibi ONANMASINA, 04/02/2020 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.