Kullanmak için uyuşturucu madde bulundurma - Yargıtay 10. Ceza Dairesi 2015/612 Esas 2018/9217 Karar Sayılı İlamı

10. Ceza Dairesi
Esas No: 2015/612
Karar No: 2018/9217
Karar Tarihi: 12.12.2018

Kullanmak için uyuşturucu madde bulundurma - Yargıtay 10. Ceza Dairesi 2015/612 Esas 2018/9217 Karar Sayılı İlamı

Özet:

Kararın özeti: Sanık hakkında kullanmak için uyuşturucu madde bulundurma suçundan tedavi ve denetimli serbestlik tedbiri uygulanmıştır, ancak yapılan tebligat usulüne uygun olmadığı için karar bozulmuştur.
7201 sayılı Tebligat Kanunu'nun 10. maddesi, tebligatın bilinen en son adrese yapılması gerektiğini belirtir. Bilinen en son adresin tebligata elverişli olmadığı durumlarda, muhatabın adres kayıt sisteminde bulunan yerleşim yeri adresi, bilinen en son adresi olarak kabul edilir ve tebligatın bu adrese yapılması gerektiği.
Tebligat Kanunu'nun 21. maddesi ise, elektronik tebligatta MERNİS adresinin tebligata esas alınacağını düzenlemektedir.

10. Ceza Dairesi 2015/612 E. , 2018/9217 K.

"İçtihat Metni"

Mahkeme : Asliye Ceza Mahkemesi
Suç : Kullanmak için uyuşturucu madde bulundurma
Hüküm : Tedavi ve denetimli serbestlik tedbirine uyulmaması üzerine mahkûmiyet

Dosya incelendi.
GEREĞİ GÖRÜŞÜLÜP DÜŞÜNÜLDÜ :
Yargılama sürecindeki işlemlerin yasaya uygun olarak yapıldığı, delillerin gerekçeli kararda gösterilip tartışıldığı, vicdanî kanının dosya içindeki belge ve bilgilerle uyumlu olarak kesin verilere dayandırıldığı, eylemin sanık tarafından gerçekleştirildiğinin saptandığı anlaşıldığından; yerinde görülmeyen diğer temyiz itirazlarının reddine, ancak;
Kullanmak için uyuşturucu madde bulundurma suçundan dolayı hükmedilen tedavi ve denetimli serbestlik tedbirinin infazına ilişkin ...Denetimli Serbestlik Müdürlüğü tarafından çıkarılan davetiyenin sanığın 22.10.2012 günü alınan savunmasında belirttiği “...” adresine tebliğe çıkarıldığı, çıkarılan tebligatın “muhatap taşındığından” iade edildiği, 7201 sayılı Tebligat Kanunu’nun 10. maddesine göre, tebligatın bilinen en son adrese yapılması gerektiği, bilinen en son adresin tebligata elverişli olmadığının anlaşılması veya tebligat yapılamaması hâlinde, muhatabın adres kayıt sisteminde bulunan yerleşim yeri adresi, bilinen en son adresi olarak kabul edilir ve tebligatın bu adrese yapılması gerektiği, buna göre, Denetimli Serbestlik Müdürlüğü tarafından çıkarılan çağrı davetiyesinin sanığın 09/12/2013 tarihli dilekçesiyle mahkemeye bildirdiği bilinen en son adresi olan “... mevkii...” adresi yerine anılan yasal düzenlemeye uyulmadan MERNİS adresi olan "... "" adresinde Tebligat Kanunu"nun 21. maddesine göre tebliğ edildiği, yapılan tebligatın usulüne uygun olmadığı anlaşıldığından, sanık hakkında tedavi ve denetimli serbestlik tedbirinin infazının devamına karar verilmesi gerekirken, yargılamaya devam edilerek mahkûmiyet hükmü kurulması,
Yasaya aykırı, sanığın temyiz itirazları bu nedenle yerinde olduğundan, hükmün BOZULMASINA, 12/12/2018 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.