MAHKEMESİ :İŞ MAHKEMESİ


DAVA : Davacı, ücret fark alacağının ödetilmesine karar verilmesini istemiştir.
Yerel mahkemece, davanın kısmen kabulüne karar verilmiştir.
Hüküm süresi içinde davalılar avukatları tarafından temyiz edilmiş olmakla, dava dosyası için Tetkik Hakimi tarafından düzenlenen rapor dinlendikten sonra dosya incelendi, gereği konuşulup düşünüldü:

Y A R G I T A Y K A R A R I

1- Dosyadaki yazılara toplanan delillerle kararın dayandığı kanuni gerektirici sebeplere göre davalıların aşağıdaki bendin kapsamı dışında kalan temyiz itirazları yerinde değildir.
2- Davacı davasını üç davalıya birden yöneltmiştir. Dava dilekçesi incelendiğinde davacı tarafın fazlaya ilişkin haklarını saklı tutarak HMK.nun 109. maddesine göre kısmi dava açtığı anlaşılmaktadır.
Davacı, 25.08.2015 tarihli ıslah dilekçesinde bilirkişi raporu ile belirlenen miktarın “davalı taraftan tahsilini” talep etmiştir. Davalılardan...ve Koruma Hizmetleri Ticaret Ltd. Şti. vekili 18.09.2015 tarihli ıslaha cevap dilekçesi ile dosyada üç davalı olduğunu, davacının ıslah ile hangi davalıdan ne kadar talep ettiğini belirtmediğini, bu hususun davacı tarafa açıklattırılması gerektiğini bildirerek itiraz etmiştir. Bunun üzerine davacı taraf mahkemeye, 16.10.2015 tarihli ıslah dilekçesinin düzeltilmesi konulu, hangi davalıdan ne kadar alacağı olduğunu açıkladığı bir dilekçe sunmuştur. Belirtmek gerekir ki davacı tarafça verilen 16.10.2015 tarihli dilekçe ikinci ıslah dilekçesi mahiyetinde olmayıp özensiz şekilde hazırlanan ıslah dilekçesi ile talep edilen alacak miktarlarının açıklanması mahiyetinde olduğundan davalılardan herhangi birinin sorumluluğunu artırıcı nitelikte değildir. Ne var ki Yerel Mahkemece gerekçe kısmında, bu dilekçenin ikinci ıslah dilekçesi olduğundan bahisle dilekçeye itibar edilmeyeceği belirtilerek sonuca gidileceğinin açıklanması hüküm fıkrasında bu dilekçe içeriğine göre alacaklara hükmedilmesi karşısında sonuca etkili görülmemiştir.

Yukarıda da belirtildiği üzere davacı davasını kısmi dava olarak açtığından ve davalıları davadan önce temerrüde düşürmediğinden ıslah dilekçesi ile talep edilen miktarlar yönünden temerrüt olgusunun bu tarihte gerçekleştiği kabul edilerek, kabul edilen alacaklara dava ve ıslah ayırımı yapılarak faiz işletilmesi gerektiğinin gözetilmemesi hatalı olup bozma nedeni ise de bu yanlışlığın giderilmesi yeniden yargılamayı gerektirmediğinden hükmün HMK. nun geçici 3/2. maddesi yollaması ile HUMK. nun 438/7. maddesi uyarınca düzeltilerek onanmasına karar verilmiştir.
Sonuç:
Hüküm fıkrasının alacağa ilişkin paragrafının hüküm fıkrasından tamamen çıkartılarak, yerine;
“4.217,60 TL brüt ücret farkı alacağından;
100 TL. sinin dava tarihi olan 16.04.2015 tarihinden işleyecek en yüksek mevduat faiziyle birlikte müştereken ve müteselsilen tüm davalılardan,
4.117,60 TL. sinin ıslah tarihi olan 26.08.2015 itibaren işleyecek bankalarca uygulanan en yüksek mevduat faiziyle birlikte ( ... 2.138,67 TL. sinden sorumlu olmaları kaydıyla) tüm davalılardan müştereken ve müteselsilen alınarak davacıya verilmesine, fazlaya ilişkin istemin reddine,” paragrafının yazılmasına, hükmün bu şekilde DÜZELTİLEREK ONANMASINA, aşağıda yazılı temyiz giderinin temyiz eden davalılara yükletilmesine, 12/12/2016 tarihinde oybirliği ile kabul edildi.