Hırsızlık - Yargıtay 2. Ceza Dairesi 2019/14551 Esas 2020/1789 Karar Sayılı İlamı

MAHKEMESİ :Asliye Ceza Mahkemesi
SUÇ : Hırsızlık
HÜKÜM : Mahkumiyet, beraat

Dosya incelenerek gereği düşünüldü;
I- Av. Ahmet Hallı"nın sanıklar ..., ... hakkında kurulan mahkumiyet hükümlerine yönelik temyiz isteminin incelenmesinde;
Gerekçeli kararın Av. Ahmet Hallı"ya tebliği üzerine 20/10/2014 havale tarihli temyiz dilekçesi ile müdafii olarak sanıklar hakkında kurulan mahkumiyet hükümlerini temyiz etmiş ise de, dosya içerisinde sanıklar tarafından usulüne uygun şekilde verilmiş bir vekaletname örneğinin bulunmadığı ve yine sanıkların talimatla alınan savunmalarında müdafii talep etmedikleri gibi zorunlu müdafiiliği gerektiren herhangi bir durumun da olmadığı anlaşılmakla; Av. Ahmet Hallı"nın sanıklar hakkında 20/10/2014 tarihli temyiz isteminin aynı Kanun"un 317. maddesi gereğince REDDİNE,
II- Sanıklar ..., ... hakkında hırsızlık suçundan verilen beraat kararlarına karşı katılan vekilinin temyiz isteminin, sanık ... hakkında hırsızlık suçundan verilen mahkumiyet kararlarına karşı katılan vekili ve üst Cumhuriyet savcısının temyiz taleplerinin incelenmesinde;
Uzun süreli hapis cezası ertelenen sanık ... hakkında, kasten işlenmiş suçtan dolayı hapis cezasına mahkumiyetin kanuni sonucu olan ve kazanılmış hakka konu edilemeyen 5237 sayılı TCK’nın 53. maddesinin bazı bölümlerinin iptaline ilişkin Anayasa Mahkemesi’nin 24/11/2015 tarihinde yürürlüğe giren 08/10/2015 gün ve 2014/140 esas, 2015/85 sayılı kararı da nazara alınarak bu maddede öngörülen hak yoksunluklarının uygulanmasının infaz aşamasında gözetilmesi mümkün görülmüştür.
Yapılan duruşmaya, toplanan delillere, gerekçeye, hakimin kanaat ve takdirine göre temyiz itirazları yerinde olmadığından reddiyle hükümlerin istem gibi ONANMASINA,
III- Sanık ... hakkında hırsızlık suçundan verilen mahkumiyet kararlarına karşı katılan vekili ve üst Cumhuriyet savcısının temyiz taleplerinin incelenmesinde;
Uzun süreli hapis cezası ertelenen sanık hakkında, kasten işlenmiş suçtan dolayı hapis cezasına mahkumiyetin kanuni sonucu olan ve kazanılmış hakka konu edilemeyen 5237 sayılı TCK’nın 53. maddesinin bazı bölümlerinin iptaline ilişkin Anayasa Mahkemesi’nin 24/11/2015 tarihinde yürürlüğe giren 08/10/2015 gün ve 2014/140 esas, 2015/85 sayılı kararı da nazara alınarak bu maddede öngörülen hak yoksunluklarının uygulanmasının infaz aşamasında gözetilmesi mümkün görülmüş,; diğer itirazları yerinde görülmemiştir. Ancak;
Sanık ..."in Feke Sulh Ceza Mahkemesi"nin 02/01/2014 tarihli kararı ile tutuklanması üzerine Kozan cezaevine nakli için yapılan yol giderinin sanıktan tahsiline karar verilmesi,
Bozmayı gerektirmiş, katılan vekili ve üst Cumhuriyet savcısının temyiz itirazları bu itibarla yerinde görüldüğünden hükmün 1412 sayılı CMUK"nın 321. maddesi gereğince istem gibi BOZULMASINA, ancak bu aykırılığın aynı Kanun"un 322. maddesi gereğince düzeltilmesi mümkün bulunduğundan; hükmün yargılama gideri bölümünden “bir adet tutuklu sanığın cezaevine gidiş yol harcı 250,00 TL, toplam 696,12 TL” kelimeleri çıkartılıp yerine “Toplam 446,12 TL” ibaresi yazılmak suretiyle, diğer yönleri usul ve yasaya uygun bulunan hükmün DÜZELTİLEREK ONANMASINA, 04/02/2020 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.