
Esas No: 2017/9806
Karar No: 2019/6290
Karar Tarihi: 16.05.2019
Taksirle yaralama - Yargıtay 12. Ceza Dairesi 2017/9806 Esas 2019/6290 Karar Sayılı İlamı
"İçtihat Metni"
Mahkemesi :Asliye Ceza Mahkemesi
Suç : Taksirle yaralama
Hüküm : TCK"nın 89/4, 62, 50/1-a, 52, 53/6. maddeleri gereğince mahkumiyet
Taksirle yaralama suçundan sanığın mahkumiyetine ilişkin hüküm, sanık tarafından temyiz edilmekle dosya incelenerek gereği düşünüldü:
Yapılan yargılamaya, toplanıp karar yerinde gösterilen delillere, mahkemenin kovuşturma sonuçlarına uygun olarak oluşan kanaat ve takdirine, incelenen dosya kapsamına göre, sanığın kusura ilişkin temyiz itirazlarının reddine, ancak;
5271 sayılı CMK’nın 231. maddesindeki “hükmün açıklanmasının geri bırakılması”na ilişkin düzenlemenin sanık hakkında uygulanıp uygulanmamasına karar verilirken, aynı maddenin 6. fıkrasındaki koşullar irdelenip, dosyaya yansıyan bilgi ve kanıtlarla birlikte isabetle değerlendirilerek, denetime olanak verecek ve somut gerekçeler de gösterilmek suretiyle takdir hakkının kullanılmasının gerektiği; incelenen dosya kapsamına göre, sanık hakkında mağdur tarafın zararının karşılanmadığından bahisle hükmün açıklanmasının geri bırakılmasına yer olmadığına ilişkin karar verilmiş ise de, sabıkasız olan sanığın hükmün açıklanmasının geri bırakılmasını talep ettiği, katılan ..."ın olay nedeniyle 60TL zararının olduğunu ancak zararın giderilmesi yönünde talebinin bulunmadığını belirttiği, katılan Bedihi"nin ise 300TLlik zararının bulunduğunu ve karşılanmasını istediğini beyan ettiği, buna rağmen yakalama emri ile savunması alınan sanığa bu zararı karşılamak isteyip istemediğinin sorulmadığı anlaşılmakla; sanığın bu husustaki beyanı tespit edilip, sanığa zararı giderme imkanı da tanımak suretiyle hukuki durumunun takdir ve tayini gerektiğinin gözetilmeden, “Sanığın katılanların zararını gidermediği,” şeklindeki dosya içeriğiyle uyuşmayan yetersiz gerekçeyle hükmün açıklanmasının geri bırakılmasına yer olmadığına karar verilmesi,
Kabul ve uygulamaya göre de;
1-Sanık hakkında hükmolunan adli para cezasının bir gün karşılığının belirlenmesi sırasında yasal dayanak olan 5237 sayılı TCK"nın 52/2. maddesi yerine TCK.52. maddesinin gösterilmesi,
2-Adli para cezası taksitlendirilirken, uygulanan kanun maddesinin gösterilmemesi suretiyle 5271 sayılı CMK"nın 232/6 maddesine muhalefet edilmesi,
Kanuna aykırı olup, sanığın temyiz itirazları bu itibarla yerinde görüldüğünden, hükmün bu sebeplerden dolayı 5320 sayılı Kanunun 8. maddesi uyarınca halen uygulanmakta olan 1412 sayılı CMUK"un 321. maddesi gereğince isteme uygun olarak BOZULMASINA, 16/05/2019 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.