Mahkemesi :Asliye Ceza Mahkemesi
Suç : Taksirle yaralama
Hüküm : TCK"nın 89/4, 22/3, 62, 50/4, 52. maddeleri gereğince mahkumiyet

Taksirle yaralama suçundan sanığın mahkumiyetine ilişkin hüküm, sanık müdafii ve katılanlar vekili tarafından temyiz edilmekle dosya incelenerek gereği düşünüldü:
Bozma ilamına uyularak yapılan yargılamaya, toplanıp karar yerinde gösterilen delillere, mahkemenin kovuşturma sonuçlarına uygun olarak oluşan kanaat ve takdirine, incelenen dosya kapsamına göre, sanık müdafinin eksik inceleme yapıldığına ve kusura, katılanlar vekilinin ise bir nedene dayanmayan temyiz itirazlarının reddine, ancak;
1- 28.02.2013 günü saat 12.15 sıralarında sanık sürücü ... idaresindeki araç ile yerleşim yeri içinde, 11 metre genişliğinde, iki yönlü, düz, kuru, eğimsiz, asfalt kaplama yolda seyir halindeyken 3 yönlü T kavşağa geldiğinde, kendisine hitaben yanan kırmızı ışığa rağmen kavşaktan geçtiği esnada, sağ tarafındaki Çakmak caddesinden çıkan katılan sürücü ... idaresindeki araç ile çarpışması neticesinde, katılan ... ’un basit tıbbi müdahale ile giderilemeyecek şekilde, eşi ...’un 4. derece kemik kırığına neden olacak şekilde, oğlu ...’un da basit tıbbi müdahale ile giderilecek şekilde yaralandığı olayda, mahkemenin 27.02.2014 tarih 2013/221 esas, 2014/125 karar sayılı ilk kararı ile sanığın taksirle yaralama eyleminin olası kastla yaralama olarak yanlış kabulü ile sanık hakkında her bir mağdura karşı olmak üzere 3 kez olası kastla yaralama suçundan mahkumiyet hükmü kurulduğu, kararın taraflarca temyizi üzerine Yargıtay 3. Ceza Dairesinin 30.05.2016 tarih ve 2015/33963 esas, 2016/12749 karar sayılı ilamı ile sanığın katılan ...’i kasten yaralama suçundan kurulan mahkumiyet hükmünün kesin nitelikte olması sebebiyle temyiz isteminin CMUK.un 317. maddesi gereğince reddine karar verildiği, diğer katılanlar ... ve ... yönünden ise eylemin bilinçli taksirle birden fazla kişinin yaralanmasına neden olma suçunu oluşturduğu belirtilerek kararın bozulduğu, bozma üzerine mahkemece yapılan yargılama sonunda 07.02.2017 tarih 2016/490 esas, 2017/56 karar sayılı kararı ile mağdur ... de yaralananlara dahil edilerek TCK.89/4 ve 22/3. maddesinden neticeten 8.500TL adli para cezasına hükmedildiği anlaşılmakta ise de, sanığın tek eylemi nedeniyle hem olası kastla yaralama suçundan hem de taksirle yaralama suçundan hüküm kurulduğu, bu durumunun hem hatalı hem sanık aleyhine olduğu anlaşılmakla, sanığın katılan ...’e yönelik eyleminden dolayı hatalı kesinleşen mahkemenin 27.02.2014 tarih 2013/221 esas, 2014/125 kararı yönünden kanun yararına bozma yoluna gidilmesi ve sonucu beklendikten sonra sanığın hukuki durumunun takdir ve tayini gerektiği gözetilmeksizin, yazılı şekilde hüküm tesisi,
Kabul ve uygulamaya göre de;
1- Sanık hakkında tayin edilen temel cezanın bilinçli taksirle artırılması sırasında, bilinçli taksir oluşturan ihlalin yalnızca kırmızı ışık ihlalinden ibaret bulunduğu gözetilmeksizin, TCK"nın 22/3. maddesi uyarınca temel cezanın 1/3 oranı yerine, 1/2 oranında artırılmak suretiyle sanık hakkında fazla ceza tayini,
2- TCK"nın 50/4. maddesi gereğince bilinçli taksirle işlenen suçtan hükmolunan ve kısa süreli olmayan hapis cezasının adli para cezasına çevrilemeyeceğinin gözetilmemesi,
3- Sanık hakkında hükmedilen uzun süreli hapis cezasının adli para cezasına çevrilmesine karar verilirken uygulanan Kanun maddesinin (50/4. maddesi delaletiyle 50/1-a maddesi gereğince) gösterilmemesi suretiyle CMK"nın 232/6. maddesine aykırı hareket edilmesi,
4- Hükmedilen 1 yıl 3 ay hapis cezanın adli para cezasına çevrilmesi sırasında, adli para cezasının 455 gün yerine 425 gün olarak hesap edilmesi nedeniyle, hesap hatası yapılarak sonuçta 9. 100 TL yerine 8.500 TL olarak eksik ceza tayini,
Kanuna aykırı olup, sanık müdafii ve katılanlar vekilinin temyiz itirazları bu itibarla yerinde görüldüğünden, hükmün bu sebeplerden dolayı 5320 sayılı Kanunun 8. maddesi uyarınca halen uygulanmakta olan 1412 sayılı CMUK"un 321. maddesi gereğince isteme aykırı olarak BOZULMASINA, 16/05/2019 tarihinde oy birliğiyle karar verildi.