18. Ceza Dairesi Esas No: 2019/298 Karar No: 2020/489 Karar Tarihi: 14.01.2020
Kişilerin huzur ve sükununu bozma - Yargıtay 18. Ceza Dairesi 2019/298 Esas 2020/489 Karar Sayılı İlamı
18. Ceza Dairesi 2019/298 E. , 2020/489 K.
"İçtihat Metni"
MAHKEMESİ :Asliye Ceza Mahkemesi SUÇ : Kişilerin huzur ve sükununu bozma HÜKÜM : Mahkumiyet
KARAR Yerel Mahkemece verilen hüküm temyiz edilmekle, başvurunun süresi ve kararın niteliği ile suç tarihine göre dosya görüşüldü: Temyiz isteğinin reddi nedenleri bulunmadığından işin esasına geçildi. Vicdani kanının oluştuğu duruşma sürecini yansıtan tutanaklar, belgeler ve gerekçe içeriğine göre yapılan incelemede, Başkaca nedenler yerinde görülmemiştir. Ancak, 1- Sanığın, birkaç kez durakta bekleyen yaşı küçük mağdurun yanına gelip konuşmaya çalıştığı, en son tarihte mağdura “derslerine iyi çalış güzelmişsin” şeklinde söz söylediği olayda eyleminin, TCK"nın 105. maddesi kapsamında çocuğa karşı cinsel taciz suçunu oluşturduğu gözetilmeden, kişilerin huzur ve sükununu bozma suçundan mahkumiyet hükmü kurulması, 2- Kabule göre de, a- Suç tarihi itibariyle 65 yaşın üzerinde olan ve öncesinde hapis cezasına mahkumiyeti bulunmayan sanık hakkında, mahkum edildiği kısa süreli hapis cezasının TCK"nın 50/3. maddesine aykırı olarak seçenek yaptırımlardan birine çevrilmesi zorunluluğunun gözetilmemesi, b- Kişilerin huzur ve sükununu bozma suçundan, sanık ve katılan tarafından imzalanmış uzlaşma teklif formlarının bulunmadığının anlaşılması karşısında, yönteme uygun olarak CMK"nın 253. ve 254. maddeleri uyarınca uzlaştırma işlemleri yapılmadan mahkumiyet kararı verilmesi , Kanuna aykırı ve sanık ..."ın temyiz nedenleri yerinde görüldüğünden, tebliğnameye aykırı olarak HÜKMÜN BOZULMASINA, yeniden hüküm kurulurken 5320 sayılı Kanunun 8. maddesi gereğince yürürlükte olan 1412 sayılı CMUK"nın 326/son maddesi uyarınca cezayı aleyhe değiştirme yasağının gözetilmesine, yargılamanın bozma öncesi aşamadan başlayarak sürdürülüp sonuçlandırılmak üzere dosyanın esas/hüküm mahkemesine gönderilmesine, 14/01/2020 tarihinde oy birliğiyle karar verildi.