Taksirle yaralama - Yargıtay 12. Ceza Dairesi 2017/9480 Esas 2019/6234 Karar Sayılı İlamı

Mahkemesi :Asliye Ceza Mahkemesi
Suç : Taksirle yaralama
Hüküm : CMK’nın 223/2-e maddesi gereğince beraat

Taksirle yaralama suçundan sanığın beraatine ilişkin hüküm katılan vekili tarafından temyiz edilmekle dosya incelenerek gereği düşünüldü:
Katılanın sokakta yürüdüğü sırada sanığın aracı ile katılanın ayağının üzerinden geçerek yaraladığı iddiasıyla açılan davada; sanığın aşamalardaki beyanlarında idaresindeki araçla katılanın ayağının üzerinden geçmediğini, katılanın araca tekme attığını beyan ettiği, katılanın ve kolluk tarafından bilgisi alınan ...’ın ise sanığın aracıyla katılan ...’nin ayağının üzerinden geçtiğini belirttiği, katılanın mahkemece alınan beyanında araca tekme attığını da söylediği ve mahkemece İstanbul Adli Tıp Kurumu 2. İhtisas Kurulundan alınan 24.04.2015 tarihli raporda, katılanın yaralanmasının araca tekme atmak suretiyle mi yoksa araç tekerleğinin kişinin ayağının üzerinden geçmesi suretiyle mi oluştuğunun tıbben tefrikinin yapılamadığının belirtilmiş olduğu göz önünde bulundurulduğunda mahkemece “sanığın üzerine atılı suçu işlediğine dair, soyut iddia dışında, üzerine atılı suçu işlediğini gösteren, bu suçtan cezalandırılmasını gerektiren şüphe halini aşarak tam bir vicdani kanaat edinilmesini sağlayacak boyuta ulaşan delilin elde edilememesi nedenleri ile CMK"nın 223/2-e maddesi uyarınca yüklenen suçun sanık tarafından işlendiğinin sabit olmaması” şeklindeki gerekçe ile sanığın beraatine karar verilmesinde isabetsizlik bulunmadığı anlaşıldığından tebliğnamede bozma öneren görüşe iştirak edilmemiştir.
Yapılan yargılama sonunda, yüklenen suçun sanık tarafından işlendiğinin sabit olmadığı, gerekçeleri gösterilerek mahkemece kabul ve takdir kılınmış olduğundan, katılan vekilinin eksik inceleme ve yanlış değerlendirme sonucu karar verildiğine ilişkin temyiz itirazlarının reddiyle, beraate ilişkin hükmün isteme aykırı olarak ONANMASINA, 15.05.2019 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.