Yargıtay 2. Hukuk Dairesi 2015/11853 Esas 2016/1600 Karar Sayılı İlamı

İNCELENEN KARARIN:
MAHKEMESİ : Aile Mahkemesi
TARİHİ : 21/10/2014

Taraflar arasındaki davanın yapılan muhakemesi sonunda mahalli mahkemece verilen, yukarıda tarihi ve numarası gösterilen hüküm davacı-karşı davalı kadın tarafından temyiz edilmekle, evrak okunup gereği görüşülüp düşünüldü:
Boşanma veya ayrılığa ilişkin davalar, eşlerden birinin yerleşim yeri mahkemesinde açılabileceği gibi davadan önce son altı aydır birlikte oturdukları yer mahkemesinde de açılabilir. (TMK m. 168) Bu yerlerden birini tercih davayı açana aittir.
Yerleşim yeri adreslerinin tutulmasında kişilerin yazılı beyanı esas alınır. Adres beyan formundaki bildirimler de aksi sabit oluncaya kadar geçerlidir (5490 s. NHK m 50/2, Adres Kayıt Sistemi Yönetmeliği m. 13). Şu halde adres kayıt sistemindeki yerleşim yeri adresine ilişkin kayıt aksi ispat edilmedikçe yerleşim yerine karine oluşturur.
Dava, 11/12/2013 tarihinde açılmıştır. Dosyaya alınan nüfus kaydında davacı-karşı davalı kadının davanın açıldığı tarih itibariyle "yerleşim yeri adresinin" Manavgat olduğu görülmektedir. 14/01/2014 tarihli kolluk araştırma tutanağında da kadının Manavgat"ta ikamet ettiği belirtilmiştir. Davalı-davacı erkek, bunun aksini gösteren bir kanıt gösterememiştir. O, sadece son defa birlikte oturdukları yerin İskenderun olduğunu ileri sürmüş, yetki itirazını buna dayandırmıştır. Ayrıca davalı-karşı davacı erkek 13/01/2014 tarihli karşı dava dilekçesinde davacı-karşı davalı kadının 2013 Kasım ayında evi terkedip Manavgat"a annesinin yanma gittiğini kabul etmiştir. O halde, yasal karine ve kolluk araştırma tutanağının aksinin kanıtlanamadığı gözetilerek yetkisizlik itirazının reddi ile işin esasının incelenmesi gerekirken, yetkisizlik kararı verilmesi doğru olmamıştır.
SONUÇ: Temyiz edilen hükmün yukarıda gösterilen sebeple BOZULMASINA, temyiz peşin harcının istek halinde yatırana geri verilmesine oybirliğiyle karar verildi. 02.02.2016 (Salı)