İNCELENEN KARARIN:
MAHKEMESİ : Ankara 10. Aile Mahkemesi
TARİHİ : 09/09/2014

Taraflar arasındaki davanın yapılan muhakemesi sonunda mahalli mahkemece verilen, yukarıda tarihi ve numarası gösterilen hüküm, davacı-davalı erkek tarafından, kusur belirlemesi, tazminat taleplerinin reddi, velayet, kadının kabul edilen tedbir nafakası davası ve nafakalar yönünden; davalı-davacı kadın tarafından ise, erkeğin davasının kabulü ve tazminat talepleri yönünden karar verilmesine yer olmadığına kararı verilmesi yönünden temyiz edilmekle, evrak okunup gereği görüşülüp düşünüldü:
1-Dosyadaki yazılara, kararın dayandığı delillerle kanuna uygun sebeplere ve özellikle delillerin takdirinde bir yanlışlık görülmemesine göre, davacı-davalı erkeğin müşterek çocuklar yararına hükmedilen nafakalara yönelik temyiz itirazları yersizdir.
2-Davalı-davacı kadın tarafından erkeğin kabul edilen davasına, davacı-davalı erkek tarafından da kadının kabul edilen nafaka davasına yönelik temyiz itirazlarının incelenmesine gelince;
a-Mahkemece, erkek ile kadın arasında yaşanan tartışma sırasında erkeğin kadına hakaret ettiği, kadın ve yakınlarının da erkeğe sözel ve fiziksel şiddet uyguladıkları ve evden kovdukları gerekçesiyle davalı-davacı kadın ağır kusurlu bulunarak tarafların boşanmalarına karar verilmiştir. Toplanan delillerden, davacı-davalı erkeğin kadın ve yakınlarının kendisine sözel ve fiziksel şiddet uyguladıkları ve evden kovduklarına yönelik şikayeti üzerine konuyla ilgili olarak Sincan Cumhuriyet Başsavcılığınca yapılan soruşturma sonucunda, davacı-davalı erkeğin iddiasını doğrulayan bir delil bulunmadığı gerekçesiyle "kovuşturmaya yer olmadığına" karar verildiği ve bu kararın da kesinleştiği anlaşılmaktadır. Dinlenen davacı-davalı erkek tanıklarının bu yöndeki beyanları da erkekten aktarıma dayalı olup, itibar edilemez. Dosyada davacı-davalı erkeğin iddialarını kanıtlamaya elverişli başkaca bir delil de bulunmamaktadır. Bu durumda, davalı-davacı kadının boşanmayı gerektirecek kusurlu bir davranışı ispat edilememiştir. Öte yandan, davalı-davacı erkeğin, kadına hakaret ettiği hususu ise iddiadan ibaret olup, tanık beyanı veya başkaca bir delil ile ispat edilememiştir. O halde, her iki tarafın da boşanmayı gerektirecek nitelikte kusurlu bir davranışları ispatlanamadığına göre, mahkemece erkeğin boşanma davasının reddine karar verilmesi gerekirken, yazılı gerekçe ile kabulü doğru olmayıp bozmayı gerektirmiştir.
b-Türk Medeni Kanununun 197/1. maddesi uyarınca, eşlerden biri ortak hayat sebebi ile kişiliği, ekonomik güvenliği veya ailenin huzuru ciddi biçimde tehlikeye düştüğü sürece ayrı yaşama hakkına sahiptir.Davalı-davacı kadın, kişiliğinin ekonomik güvenliğinin veya aile huzurunun ciddi biçimde tehlikeye düştüğünü ve davacı-davalı erkekten ayrı yaşamakta haklı olduğunu ispatlayamamıştır. Hal böyle iken; davalı-davacı kadının kendisi için talep ettiği nafaka yönünden davanın reddine karar verilmesi gerekirken, kabulü doğru olmayıp, bozmayı gerektirmiştir
SONUÇ Temyiz edilen hükmün yukarıda (2.) maddenin (a) ve (b) bentlerinde gösterilen sebeplerle BOZULMASINA, bozma sebebine göre kadının, tazminat talepleri yönünden karar verilmemesine ilişkin temyiz itirazları ile davacı-davalı erkeğin velayet, tazminat taleplerinin reddine ilişkin temyiz itirazlarının incelenmesine yer olmadığına, bozma kapsamı dışında kalan temyize konu diğer bölümlerinin ise yukarıda (1.) bentte gösterilen sebeple ONANMASINA, temyiz peşin harcının istek halinde yatıranlara geri verilmesine, işbu kararın tebliğinden itibaren 15 gün içinde karar düzeltme yolu açık olmak üzere oybirliğiyle karar verildi.02.02.2016 (Salı)