Yargıtay 19. Hukuk Dairesi 2016/1990 Esas 2016/13919 Karar Sayılı İlamı

19. Hukuk Dairesi
Esas No: 2016/1990
Karar No: 2016/13919
Karar Tarihi: 25.10.2016

Yargıtay 19. Hukuk Dairesi 2016/1990 Esas 2016/13919 Karar Sayılı İlamı

Özet:

Davalı şirket ile müvekkili arasındaki alışveriş sonucu müvekkilin davalıya olan alacağının tahsil edilemediğini ileri süren davacı vekili, davanın reddi ve davalının tazminat talebinin de reddi yönünde verilen kararın temyiz edilmesi üzerine Yargıtay 19. Hukuk Dairesi dosyayı incelendi. Yargıtay, davalının tarafından ödeme yapılmış olsa da teslimin kanıtlanmadığı gerekçesiyle mahkemenin kararını bozdu. Teslimin kanıtının satıcı tarafından sunulması gerektiğini belirtirken, tek faturaya dayanan akdi ilişkide ödeme yapılmış olsa da teslimin kanıtlanması gerektiğini vurguladı. Kararda, işlem gören kanun maddeleri: Türk Borçlar Kanunu madde 2, 70, 114, 115; HUMK madde 440.

19. Hukuk Dairesi 2016/1990 E. , 2016/13919 K.

"İçtihat Metni"

MAHKEMESİ :Ticaret Mahkemesi
vek. Av. ...

Taraflar arasındaki itirazın iptali davasının yapılan yargılaması sonunda ilamda yazılı nedenlerden dolayı davanın reddine, yönelik olarak verilen hükmün süresi içinde davacı vekilince temyiz edilmesi üzerine dosya incelendi, gereği konuşulup düşünüldü

- K A R A R -

Davacı vekili, müvekkili ile davalı şirket arasında yapılan alışveriş neticesinde alacağın 10.418,94 TL"lik kısmının davalı tarafça ödenmediğinden icra takibine geçildiğini, borçlu tarafından itiraz edildiğini, takibin durdurulduğunu ileri sürerek itirazın iptali ile davalının itirazda kötü niyetli olduğundan %20"den aşağı olmamak üzere tazminata mahkum edilmesine karar verilmesini talep ve dava etmiştir.
Davalı vekili, müvekkili aleyhine haksız ve yersiz olarak takip yapılarak dava açıldığını, müvekkilinin istediği malların kendisine gönderilmediğini,yaptığı ödemelerin avans niteliğinde olduğunu, beyan ettiğinden, teslim alan kişi ile taşıyıcı aracın müvekkili ile ilgisi bulunmadığını belirterek davanın reddine, takibin %20"si oranında kötü niyet tazminatına hükmedilmesini istemiştir.
Mahkemece, toplanan delillere göre, davalıya faturaya konu malların teslim edildiği hususunun yazılı belge ile kanıtlanamadığı, faturanın davalı defterinde de yer almadığı, teslim hususunda davacı tarafça davalıya yemin teklifinde bulunulduğu, yeminin davalı şirket yetkilisi tarafından eda edildiğini, kötüniyetle takibe geçildiği kanıtlanmadığı gerekçesiyle davanın ve davalının tazminat talebinin reddine karar verilmiş, hüküm davacı vekili tarafından temyiz edilmiştir.
Davacı 23.12.2010 tarihli faturaya dayanarak bakiye satış bedelinin tahsilini istemiştir. Davalı savunmasında fatura tarihinden sonra 07.01.2011 tarihinden itibaren toplam 8.500 TL avans olarak ödeme yaptığını,malın teslim edilmediğini savunmuştur.Kural olarak teslimi kanıtlamak satıcının yükümlülüğündedir.Ancak davalı, taraflar arasındaki tek faturaya dayanan akdi ilişkide ödeme yaptığını beyan ettiğinden, bu durumda mahkemece ispat yükünün davalı tarafta olacağı kabul edilerek bu yönde davalı delilleri toplanıp sonucuna göre bir karar verilmesi gerekirken ispat yükünde yanılgıya düşülerek yazılı şekilde karar verilmesi doğru olmamış,mahkeme kararının bozulması gerekmiştir.
SONUÇ: Yukarıda açıklanan nedenlerle hükmün davacı yararına BOZULMASINA, peşin harcın istek halinde iadesine, 25/10/2016 gününde oybirliğiyle karar verildi.