Taraflar arasındaki maddi-manevi tazminat (FSEK) davasından dolayı yapılan yargılama sonunda; Ankara 1.Fikri ve Sınai Haklar Hukuk Mahkemesince davanın kısmen kabulüne dair verilen 21.10.2005  gün ve 2004/1191-2005/540 sayılı kararın incelenmesi davalı vekili tarafından istenilmesi üzerine, Yargıtay 11. Hukuk Dairesinin 19.02.2007 gün ve 2005/14747-2007/2999 sayılı ilamı ile bozularak dosya yerine geri çevrilmekle,yeniden yapılan yargılama sonunda, mahkemece önceki kararda direnilmiştir.
TEMYİZ EDEN:  Davalı vekili
  
  HUKUK GENEL KURULU KARARI

Hukuk Genel Kurulunca incelenerek direnme kararının süresinde temyiz edildiği anlaşıldıktan ve dosyadaki kağıtlar okunduktan sonra gereği görüşüldü:
Hukuk Genel Kurulundaki görüşme sırasında, esasa girilmeden önce, müddeabbihin miktarı itibariyle direnme kararına karşı temyiz yolunun açık olup olmadığı, ön sorun olarak incelenmiştir.
Dava, 5846 sayılı FSEK’dan kaynaklanan maddi ve manevi tazminat istemine ilişkindir.
Bozma ve direnme kararları kapsamına göre uyuşmazlığa ve temyize konu manevi tazminat davasının müddeabbihi 750,00 YTL den ibarettir.
21.7.2004 gün ve 25529 sayılı Resmi Gazete’de yayımlanarak, öngördüğü istisnalar dışındaki hükümleri yayım tarihinde yürürlüğe giren, 14.7.2004 tarih ve 5219 sayılı “Çeşitli Kanunlarda Değişiklik Yapılmasına Dair Kanun”; yürürlük tarihinden sonra Yerel Mahkemelerce verilen hükümler yönünden 1086 sayılı Hukuk Usulü Muhakemeleri Kanunu’nun 427. maddesindeki temyiz (kesinlik) sınırını bir milyar TL.; yine yürürlük tarihinden sonra Yargıtay Daireleri ve Hukuk Genel Kurulunca temyiz incelemesi sonucunda verilen kararlara karşı karar düzeltme yoluna gidilebilmesi için 440/III-1. maddesinde aranan parasal sınırı da altı milyar TL. olarak değiştirmiş; bu oranlar da 5219 ve 5236 sayılı Kanunlara göre katsayı artışı uygulanarak değişikliğe uğramıştır.
Buna göre, eldeki davada, temyiz istemine konu direnme kararının verildiği 09.11.2007 tarihi itibariyle 5219 ve 5236 sayılı Kanun’ların temyiz(kesinlik) sınırını değiştiren hükmü yürürlükte olup; temyiz (kesinlik) sınırı 1.170 YTL’dir. Temyize konu manevi tazminat davasında ise müddeabbih 750,00 YTL ve kesin olduğuna göre, anılan karara karşı temyiz yoluna gidilmesi, miktar itibariyle mümkün değildir.
Hal böyle olunca, Davalı vekilinin temyiz dilekçesinin reddi gerekir.
SONUÇ: Yukarıda açıklanan nedenle Davalı vekilinin temyiz dilekçesinin REDDİNE, istek halinde temyiz peşin harcının iadesine  7.05.2008  gününde oybirliği ile karar verildi.