Yargıtay 4. Hukuk Dairesi 2017/3077 Esas 2020/495 Karar Sayılı İlamı

MAHKEMESİ :Asliye Hukuk Mahkemesi

Davacı ... Müdürlüğüne izafeten Nazilli Orman İşletme Şefliği vekili Avukat ... tarafından, davalı ...
aleyhine 12/03/2014 gününde verilen dilekçe ile tazminat istenmesi üzerine mahkemece yapılan yargılama sonunda; davanın kabulüne dair verilen 16/01/2015 günlü kararın Yargıtayca incelenmesi davalı tarafından süresi içinde istenilmekle temyiz dilekçesinin kabulüne karar verildikten sonra tetkik hakimi tarafından hazırlanan rapor ile dosya içerisindeki kağıtlar incelenerek gereği görüşüldü.
Dava, 6831 sayılı Orman Kanunu’na muhalefet nedeniyle maddi tazminat istemine ilişkindir. Mahkemece, davanın kabulüne karar verilmiş; hüküm, davalı tarafından temyiz edilmiştir.
Davacı vekili, davalı hakkında 30/05/2012 tarihinde orman alanında işgal ve faydalanmada bulunması nedeniyle suç tutanağı düzenlendiğini, bu tutanak esas alınarak davalı hakkında kamu davası açıldığını, yapılan yargılama sonunda davalının cezalandırılmasına karar verildiğini, davalının eylemi nedeniyle davacı idarenin ağaçlandırma gideri zararının doğduğunu belirterek oluşan maddi zararın davalıdan tazminini talep etmiştir.
Davalı, davaya cevap vermemiştir.
Mahkemece, davacı idare tarafından düzenlenen suç tutanağı üzerine davalının ceza mahkemesinde yargılandığı, işgal ve faydalanma suçundan cezalandırılmasına karar verildiği, verilen kararın kesinleştiği, mahallinde yapılan keşif sonucu bilirkişilerce tanzim edilen raporda 5.213,68 m2 alanın ağaçlandırma bedelinin 4.024,96 TL olarak tespit edildiği davalının bu miktardan sorumlu olduğu gerekçesiyle davanın kabulüne karar verilmiştir.
Dosyadaki bilgi ve belgelerden; davalı hakkında düzenlenen suç tutanağında orman alanından ağaç kestiğine dair bir tespitin yer almadığı, bu tutanak esas alınarak davalı hakkında Bozdoğan Sulh Ceza Mahkemesinin 2012/197 esas, 2013/85 karar sayılı dosyasında orman alanının işgali, ormandan faydalanma ve ormanın içinde yerleşilmesi suçundan yargılama yapıldığı, keşif sonucunda düzenlenen bilirkişi raporunda dava konusu taşınmazın orman sınırları içerisinde kaldığı, tarımsal faaliyet amacı ile orman toprağının açıldığı ve açılan alana zeytin fidanı dikildiğinin tespit edildiği, yapılan yargılama sonunda davalının ormandan faydalanma eylemi sabit görülerek 6831 sayılı Orman Kanunu"nun 93/1. maddesine göre cezalandırılmasına karar verildiği ve hükmün açıklanmasının geri bırakıldığı buna ilişkin kararın kesinleştiği anlaşılmaktadır.
Davaya konu edilen tazminat kalem dava dilekçesine ekli davacı kurum tarafından hazırlanan tazminat raporundaki ağaçlandırma giderine ilişkindir. Ancak ceza yargılamasına da konu olan davalının eylemi orman alanını sürmek ve bu alana zeytin ağacı dikmekten ibarettir. Buna göre ormanlık alanda hayatiyetini kaybedecek şekilde ağaç kesme eylemi gerçekleşmediğinden, dolayısıyla davacı kurumun ağaçlandırma gideri zararı oluşmadığından davanın reddi yerine kabulüne karar verilmesi doğru görülmemiş, kararın bu nedenle bozulması gerekmiştir.
SONUÇ: Temyiz edilen kararın yukarıda açıklanan nedenlerle BOZULMASINA ve peşin alınan harcın istek halinde geri verilmesine 12/02/2020 gününde oy birliğiyle karar verildi.