MAHKEMESİ :Sulh Hukuk Mahkemesi

Davacı vekili tarafından, davalı aleyhine 09.11.2012 gününde verilen dilekçe ile tapu kaydında düzeltim talebi üzerine yapılan duruşma sonunda; davanın kabulüne dair verilen 18.01.2013 günlü hükmün Yargıtayca incelenmesi davalı vekili tarafından istenilmekle süresinde olduğu anlaşılan temyiz dilekçesinin kabulüne karar verildikten sonra dosya ve içerisindeki bütün kağıtlar incelenerek gereği düşünüldü:
Dairemizin 26.09.2012 gün ve 2012/8910 E.- 2012/11044 K. sayılı Kararı ile yerel mahkemenin 21.03.2012 tarihli ve 2012/1 E. - 2012/53 sayılı hükmünün bozulmasına karar verilmiş ve mahkeme 09.11.2013 tarihli ve 2012/213 E. - 2013/5 sayılı Kararıyla ilk hükmünde direnmiştir.
Direnme kararı, davalı vekili tarafından temyiz edilmiştir.
Davacı dava dilekçesinde, murisine ait ... ilçesi ... Köyü ... Mevkiinde kain 877 parsel sayılı taşınmazdaki malik sütunundaki ... isminin nüfus kayıtları uyarınca ... olarak düzeltilmesini istemiştir.
Davalı ... adına hazine vekili davanın reddini savunmuştur.
Mahkemece, davanın kabulüne karar verilmiş, hükmü davalı vekili temyiz etmiştir. Dairemizce hüküm, eksik inceleme nedeniyle bozulmuş, mahkemece bozma doğrultusunda yapılan inceleme sonucu, davanın kabulüne karar verilmiştir.
Hükmü davalı vekili temyiz etmiş, Dairemizce tapu maliki ile düzeltilmesi istenen kişinin farklı kişiler oldukları, davanın reddi gerektiği gerekçesiyle bozma kararı verilmiştir.
Mahkemece bu bozma kararına karşı direnme hükmü kurulmuştur.
Direnme kararı Hukuk Genel Kuruluna gönderilmiş ise de 24/11/2016 tarihinde kabul edilen 6763 tarihli Kanunla, 6100 sayılı Hukuk Muhakemesi Kanununa eklenen Geçici 4. maddenin ikinci fıkrası uyarınca, direnme kararı incelenmek üzere Dairemize gönderilmiştir.
6100 sayılı HMK’nun “Hüküm, hükmün verilmesi ve tefhimi” başlıklı 294. maddesinde açıklandığı üzere mahkeme, usule veya esasa ilişkin bir nihai kararla davayı sona erdirir. Yargılama sonunda uyuşmazlığın esası hakkında verilen nihai karar, hükümdür. Hüküm, yargılamanın sona erdiği duruşmada verilir ve tefhim olunur.
Aynı yasanın  “Hükmün kapsamı” başlıklı 297. maddesi gereğince hükmün sonuç kısmında, gerekçeye ait herhangi bir söz tekrar edilmeksizin, taleplerden her biri hakkında verilen hükümle, taraflara yüklenen borç ve tanınan hakların, sıra numarası altında; açık, şüphe ve tereddüt uyandırmayacak şekilde gösterilmesi gereklidir.
“Hükmün yazılması” başlıklı 298. maddesi gereğince de gerekçeli karar, tefhim edilen hüküm sonucuna aykırı olamaz.
Temyiz edilen gerekçeli kararın tefhim edilen hüküm sonucuna aykırı olduğu görülmüştür.
10.04.1992 tarihli ve 1991/7-1992/4 sayılı Yargıtay İçtihadı Birleştirme Büyük Genel Kurulu Kararında kısa kararla gerekçeli kararın çelişkili bulunmasının bozma nedeni oluşturacağı, bozmadan sonra mahkemenin önceki kısa kararla bağlı olmaksızın çelişkiyi kaldırmak kaydı ile vicdani kanaatine göre karar verebileceği öngörülmüştür. Somut olayda kısa kararda sadece direnme hükmü kurulmuş, gerekçeli kararda ise davanın kabulüne karar verilmiştir.
Bu itibarla gerekçeli karar ile hüküm sonucunun çelişkili olması doğru görülmemiş, hükmün bu sebeple bozulması gerekmiştir.
SONUÇ: Mahkemece verilen direnme hükmünün yukarıda yazılı nedenlerle bozulmasına, bozma nedenine göre sair hususların şimdilik incelenmesine yer olmadığına, hükmün yukarıdaki gerekçeyle BOZULMASINA, peşin yatırılan harcın istek halinde yatırana iadesine, 24.03.2017 tarihinde oybirliği ile karar verildi.