Yargıtay 11. Hukuk Dairesi 2016/4366 Esas 2017/7587 Karar Sayılı İlamı

MAHKEMESİ:ASLİYE HUKUK MAHKEMESİ

Taraflar arasında görülen davada ...1. Asliye Hukuk Mahkemesi"nce verilen 21/05/2014 gün ve 2012/546 - 2014/502 sayılı kararı onayan Daire"nin 07/10/2015 gün ve 2015/10035 - 2015/10099 sayılı kararı aleyhinde davalı vekili tarafından karar düzeltilmesi isteğinde bulunulmuş ve karar düzeltme dilekçesinin süresi içinde verildiği de anlaşılmış olmakla, dosya için düzenlenen rapor dinlenildikten ve yine dosya içerisindeki dilekçe, layihalar, duruşma tutanakları ve tüm belgeler okunup, incelendikten sonra gereği konuşulup düşünüldü:
Davacı vekili, müvekkilinin dava dışı ... ile davalı banka arasında akdedilen kredi sözleşmesine kefil olduğunu, aynı krediyi teminen dava dışı ... adına kayıtlı taşınmazın ipotek olarak gösterildiğini, asıl borçlu tarafından borcun ödenmemesi üzerine müvekkili tarafından borcun kapatıldığını ileri sürerek, ipoteğin BK 496. maddesi gereğince ödeme miktarı ile sınırlı olarak müvekkiline devrine, ipoteğin paraya çevrilmesi yolu ile başlatılan takibin müvekkiline temlikine ve ödediği miktar ile sınırlı olmak üzere takip yetkisi tanınmasına karar verilmesini talep etmiştir.
Davalı vekili, davanın reddini istemiştir.
Mahkemece, davanın kabulüne dair verilen karar davalı vekilinin temyizi üzerine Dairemizin 07.10.2015 tarihli ilamı ile onanmıştır.
Davalı vekili, bu kez karar düzeltme isteminde bulunmuştur.
Dosyadaki yazılara, mahkeme kararında belirtilip Yargıtay ilamında benimsenen gerektirici sebeplere göre, davalı vekilinin HUMK 440. maddesinde sayılan hallerden hiçbirisini ihtiva etmeyen karar düzeltme isteğinin reddi gerekir.
SONUÇ: Yukarıda açıklanan nedenlerden dolayı, davalı vekilinin karar düzeltme isteğinin HUMK 442. maddesi gereğince REDDİNE, aşağıda yazılı bakiye 7,80 TL karar düzeltme harcının ve 3506 sayılı Yasa ile değiştirilen HUMK 442/3. maddesi hükmü uyarınca takdiren 275,00 TL para cezasının karar düzeltilmesini isteyenden alınarak Hazine"ye gelir kaydedilmesine, 26/12/2017 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.