Taraflar arasındaki "alacak" davasından dolayı yapılan yargılama sonunda; Mersin 1.İş Mahkemesince davanın kısmen kabulüne dair verilen 08.06.2006 gün ve 2005/205 E-2006/430 K. sayılı kararın incelenmesi taraflar vekilleri tarafından istenilmesi üzerine, Yargıtay 9.Hukuk Dairesinin 13.6.2007 gün ve 2006/32492-18841 sayılı ilamı ile; (...1-Dosyadaki yazılara, toplanan delillerle kararın dayandığı kanuni gerektirici sebeplere göre, davacının tüm, davalının aşağıdaki bendin kapsamı dışında kalan temyiz itirazları yerinde değildir.
2-Uyuşmazlık yıllık ücretli izin konusunda toplanmaktadır. Dosya içeriğinde bulunan izin belgelerinin ne şekilde değerlendirildiği hükme esas alınan bilirkişi raporundan ve karar gerekçesinden anlaşılamamaktadır. Denetime uygun ve Yasadaki düzenlemeleri kapsayan ayrıntılı bir inceleme yapıldıktan sonra karar verilmesi gerekirken eksik inceleme ile hüküm tesisi hatalıdır...) gerekçesiyle bozularak dosya yerine geri çevrilmekle,yeniden yapılan yargılama sonunda, mahkemece önceki kararda direnilmiştir.
TEMYİZ EDEN: Davalı vekili
HUKUK GENEL KURULU KARARI
Hukuk Genel Kurulunca incelenerek direnme kararının süresinde temyiz edildiği anlaşıldıktan ve dosyadaki kağıtlar okunduktan sonra gereği görüşüldü:
Dava, işçilik alacaklarının ödetilmesi istemine ilişkindir.
Davacı M..T..vekili, davacının 18.2.2001 tarihinde davalı şirkette özürlü statüsüyle çalışmaya başlayıp, 31.12.2004 tarihine kadar sürekli çalıştığını; davalı ile dava dışı Mersin Belediyesi arasındaki sözleşme 31.12.2004 tarihinde feshedildiğinden, davalı şirketin tüm işçilerinden Mersin Yenişehir Belediyesinde işe başlayacakları gerekçesiyle istifa dilekçesi aldığını, davacının gerçekte istifa etmek arzusunda olmadığı halde baskı altında bu dilekçeyi imzaladığını, davacı dışındaki tüm işçilerin anılan yerde çalışmaya başladığını; davacının davalıya yaptığı başvurunun, belediyenin aradığı şartları taşımadığı ve davalı bünyesinde çalışabileceği bir yerin de bulunmadığı gerekçesiyle kabul edilmediğini, emekli olmasına az bir zaman kala bu şekilde elinden istifa dilekçesi alınmak suretiyle işten çıkarılmasının davacıyı zor durumda bıraktığını, davalı şirketin bu yolla davacıyı tazminat haklarından da mahrum etmeye çalıştığını ileri sürerek, öncelikle davacının işine iadesine, bu mümkün olmazsa, fazlaya ilişkin hak saklı kalmak kaydıyla 1.250 YTL. kıdem tazminatı, 100 YTL. ihbar tazminatı, 100 YTL. hafta sonu çalışması ile fazla mesai ücreti, 100 YTL. yıllık izin ücreti, 100 YTL. kötüniyet tazminatının davalıdan tahsiline karar verilmesini talep ve dava etmiş; 6.5.2006 günlü ıslah dilekçesiyle, ihbar tazminatı talebini 599.743.520 TL; kötüniyet tazminatını 1.999.230.560 TL; yıllık ücretli izin alacağı talebini de 79.209.337 TL. artırmıştır.
Davalı .....Temizlik Tic. Ltd.Şti.vekili,davacının yıllık izinlerini de izin dilekçeleri ve belgeleri karşılığında tam ve eksiksiz olarak kullandığını, diğer taleplerinin de yerinde bulunmadığını cevaben bildirmiştir.
Yerel Mahkeme 1.243,93 YTL. kıdem tazminatının, 699.74.YTL ihbar tazminatının, 179.21.YTL yıllık izin ücretinin davalıdan tahsiline, kötüniyet tazminatı, hafta tatili, fazla mesai ücretlerine ilişkin istemin ise reddine karar vermiş; taraflarca temyiz edilen karar, Özel Dairece, metni yukarıda bulunan ilamla, davacının tüm, davalının ise diğer temyiz itirazları reddedilmek suretiyle sadece yıllık izin ücreti yönünden davalı yararına bozulmuş; Yerel Mahkeme önceki kararında direnmiş, direnme kararını davalı vekili temyiz etmiştir.
Hukuk Genel Kurulundaki görüşme sırasında, direnme kararının miktar itibariyle temyizinin mümkün olup olmadığı, ön sorun olarak incelenmiştir.
Belirtilmelidir ki; davacının tüm, davalının ise yıllık izin ücreti dışındaki yönlere ilişkin temyiz itirazları Özel Dairece reddedilmekle, Yerel Mahkemenin önceki kararının yıllık izin ücreti dışında kalan bölümleri (hakkındaki temyiz itirazlarının reddedilmesi, hükmün o bölümünün onanması niteliğinde olduğundan ve hükmün İş Mahkemesince verilmiş olması nedeniyle karar düzeltme yolu da açık bulunmadığından) kesinleşmiştir.
Böylece, Hukuk Genel Kurulu önüne gelen uyuşmazlık sadece yıllık izin ücretine ilişkin olup, davacının bu kalemle ilgili dava dilekçesindeki istemi 100 YTL; bilirkişi raporu üzerine ıslah yoluyla istediği ve Mahkemenin de hüküm altına aldığı tutar ise 179,21 YTL. dir.
21.7.2004 gün ve 25529 sayılı Resmi Gazete’de yayımlanarak, öngördüğü istisnalar dışındaki hükümleri yayım tarihinde yürürlüğe giren 14.07.2004 tarih ve 5219 sayılı “Çeşitli Kanunlarda Değişiklik Yapılmasına Dair Kanun”; yürürlük tarihinden sonra Yerel Mahkemelerce verilen hükümler yönünden 1086 sayılı Hukuk Usulü Muhakemeleri Kanunu’nun 427. maddesindeki temyiz (kesinlik) sınırını bir milyar TL. olarak değiştirmiş; bu miktar, 5236 Sayılı Kanun’un 19. maddesiyle Hukuk Usulü Muhakemeleri Kanunu’na eklenen Ek 4. madde uyarınca, sonraki yıllarda her takvim yılı başından geçerli olmak üzere, Maliye Bakanlığınca her yıl tespit ve ilân edilen yeniden değerleme oranları çerçevesinde artmıştır. Bu artışlar gözetildiğinde, eldeki davada direnme kararının verildiği 08.11.2007 tarihi itibariyle temyiz (kesinlik) sınırı 1.170 YTL. dir.
Direnme kararları da dahil olmak üzere, yerel mahkemelerce kurulan hükümlerin temyizinin ve temyiz incelemesi sonucunda Yargıtay Daireleri ya da Hukuk Genel Kurulu"nca verilen kararlara karşı karar düzeltme yoluna gidilmesinin mümkün olup olmadığı belirlenirken; temyiz ya da karar düzeltme istemi hangi karara yönelik ise, o kararın tarihinde yürürlükte bulunan Kanun hükmü esas alınmalıdır.
Hukuk Genel Kurulu önüne gelen uyuşmazlığın ilişkin bulunduğu yıllık izin ücreti yönünden talep ve hüküm altına alınan tutar (179,21 YTL.) yukarıda açıklanan sınırın altında bulunduğundan, direnme kararı miktar itibariyle kesin olup, temyizi mümkün değildir.
Hal böyle olunca, davalı vekilinin temyiz dilekçesinin reddi gerekir.
S O N U Ç : Yukarıda açıklanan nedenle davalı vekilinin temyiz dilekçesinin REDDİNE, istek halinde temyiz peşin harcının geri verilmesine 30.04.2008 gününde oybirliği ile karar verildi.
