Yargıtay 11. Hukuk Dairesi 2016/5492 Esas 2017/7573 Karar Sayılı İlamı

11. Hukuk Dairesi
Esas No: 2016/5492
Karar No: 2017/7573
Karar Tarihi: 25.12.2017

Yargıtay 11. Hukuk Dairesi 2016/5492 Esas 2017/7573 Karar Sayılı İlamı

Özet:

Davalı bankadan kredi kullanan müvekkilinin, davalının 4.066 TL haksız kesinti yaptığını ileri sürerek, yapılan kesintinin tahsiline karar verilmesi talep edildi. Yapılan yargılama sonunda dava kabul edildi ve davalıdan 343,66 TL tahsil edilmesine karar verildi. Ancak, dava değeri davalı yönünden temyiz sınırının altında kaldığı için, davalı vekilinin temyiz isteği reddedildi. Karar tarihinde yürürlükte olan HUMK'ın 427/2. maddesi hükmüne göre, miktar veya değeri 1.000,00 TL'yi geçmeyen taşınır mal ve alacak davalarına ilişkin nihai kararlar kesin sayılmaktadır. Bu miktar, karar tarihi olan 27/01/2016 tarihi itibariyle 2.190 TL'dir.

11. Hukuk Dairesi 2016/5492 E. , 2017/7573 K.

"İçtihat Metni"

MAHKEMESİ :ASLİYE HUKUK MAHKEMESİ

Taraflar arasındaki davadan dolayı ... 2. Asliye Hukuk Mahkemesi’nce verilen 27/01/2016 gün ve 2015/445-2016/46 sayılı hükmün Yargıtayca incelenmesi davalı vekili tarafından istenilmekle dosyadaki kağıtlar okundu gereği konuşulup düşünüldü:
Karar tarihinde yürürlükte bulunan HUMK"nın 21.07.2004 tarihinde yürürlüğe giren 5219 sayılı Kanun ile değişik 427/2. maddesi hükmüne göre, miktar veya değeri 1.000,00 TL"yi geçmeyen taşınır mal ve alacak davalarına ilişkin nihai kararlar kesindir. Bu miktar, karar tarihi olan 27/01/2016 tarihi itibariyle 2.190 TL"dir. Davacı vekili, müvekkilinin davalı bankadan kredi kullandığını, davalının bu krediden 4.066 TL haksız kesinti yaptığını ileri sürerek, yapılan kesintinin tahsiline karar verilmesini talep etmiştir. Mahkemece, yapılan yargılama sonunda davanın kabulü ile 343,66 TL’nin davalıdan tahsiline karar verilmiştir. Bu durumda, kabul edilen dava değeri, yukarıda anılan madde hükmüne göre davalı yönünden temyiz sınırının altında kalmaktadır. Kesin olan kararların temyiz istemleri hakkında mahkemece bir karar verilebileceği gibi, 01.06.1990 gün, 3/4 sayılı İçtihadı Birleştirme Kararı uyarınca Yargıtay tarafından da temyiz isteminin reddine karar verilebileceğinden, davalı vekilinin temyiz isteminin reddine karar vermek gerekmiştir.
SONUÇ: Yukarıda açıklanan nedenlerle, davalı vekilinin temyiz isteminin REDDİNE, ödediği peşin temyiz harcının isteği halinde temyiz edene iadesine, 25/12/2017 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.