Taksirle Yaralama - Yargıtay 12. Ceza Dairesi 2017/9585 Esas 2019/6162 Karar Sayılı İlamı

Mahkemesi :Asliye Ceza Mahkemesi
Suç : Taksirle Yaralama
Hüküm : TCK"nın 89/1, 22/3, 89/2-e, 62, 53/1-a-b-c-d-e. maddeleri gereğince mahkumiyet

Taksirle yaralama suçundan sanığın mahkumiyetine ilişkin hüküm, sanık tarafından temyiz edilmekle, dosya incelendi gereği düşünüldü;
Yapılan yargılamaya toplanıp karar yerinde gösterilen delillere, mahkemenin kovuşturma sonuçlarına uygun olarak oluşan kanaat ve takdirine, incelenen dosya kapsamına göre, sanığın sair temyiz itirazlarının reddine, ancak;
Olay günü gündüz vakti yerleşim yeri dışı 90 km hız sınırı olan 2 şeritli 2 yönlü 22 m platform genişliğine sahip düz eğimsiz asfalt yolda gündüz vakti hava açık ve zemin kuru iken; katılan aracı ile kendi şeridinde seyir halinde iken karşı yönden gelen ve öndeki aracı sollamak isterken şerit ihlali yapan sanığın aracı ile katılanın yol bölümünde çarpışması şeklinde meydana gelen olayda; sadece şerit ihlali yapmanın bilinçli taksir hükümlerinin uygulanmasına yetmeyeceği, dosya kapsamında sollama yasağı bulunan yol bölümünde sanığın hatalı sollama yaptığına dair bir tespit bulunmadığı, sanığın şerit ihlali yapmak suretiyle tamamen kusurlu olarak kazaya sebebiyet verdiği anlaşılmakla, olayda bilinçli taksir koşulları bulunmadığı nazara alınmadan, hatalı gerekçe ile sanığa hükmolunan cezada 5237 sayılı TCK"nın 22/3. maddesi gereğince arttırım yapılmak suretiyle sanığa fazla ceza tayini;
Sanık hakkında taksirli suçlarda uygulama imkanı olmayan TCK’nın 53/1. maddesinin uygulanması suretiyle hak yoksunluğuna hükmedilmiş olması,
Kanuna aykırı olup, sanığın temyiz itirazları bu nedenle yerinde görüldüğünden hükmün bu sebeplerle 5320 sayılı Kanunun 8. maddesi gereğince halen uygulanmakta olan 1412 sayılı CMUK"un 321. maddesi gereğince, isteme aykırı olarak BOZULMASINA; 14.05.2019 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.