MAHKEMESİ :Asliye Ceza Mahkemesi
HÜKÜM : Mahkumiyet

Dairemizin 03.05.2016 tarih ve 2015/29097 E. ve 2016/11152 K. sayılı kararına karşı Yargıtay C. Başsavcılığı tarafından 08.03.2017 tarih 2016/347068 sayılı itiraznamesi ile “Tebligat Kanununun 11. maddesi uyarınca, vekil vasıtasıyla takip edilen işlerde tebligatın vekile yapılması gerektiği, temyiz süresinin başlangıcının sanığa yapılan tebliğ tarihi değil, vekile yapılan tebliğ tarihi olması ve bu nedenle sanık müdafiinin temyiz isteminin süresinde yapıldığının kabulü ile temyiz incelemesi yapılması gerektiği” belirtilmek suretiyle, 6352 sayılı Yasanın 99. maddesiyle ile değişik 5271 sayılı CMK"nin 308/2-3. bentleri uyarınca dosyanın itirazen incelenmek üzere Dairemize gönderilmesi üzerine yapılan incelemede;
Gereği görüşülüp düşünüldü:
1) Yerinde görülen Yargıtay Cumhuriyet Başsavcılığının itirazının KABULÜNE,
2) Dairemizin 03.05.2016 tarih ve 2015/29097 E. ve 2016/11152 K. karar sayılı kararının KALDIRILMASINA,
Anayasanın 141/3, CYY"nin 34. ve 230. maddeleri uyarınca, mahkeme kararlarının denetime olanak verecek biçimde olması, kararın dayandığı tüm verilerin, bu veriler konusunda mahkemenin ulaştığı sonuçların, iddia, savunma ve tanık anlatımlarına ilişkin değerlendirmelerin açık olarak gerekçeye yansıtılması suçun öğeleri ve kanıtlandığı kabul edilen olayların açıkça gözetilmesi gerekirken, bu ilkelere uyulmadan sanık ... yönünden gerekçesiz hüküm kurulması,
Bozmayı gerektirmiş, sanık müdafiinin temyiz itirazları bu itibarla yerinde görülmüş olduğundan diğer yönleri incelenmeyen hükmün bu sebepten 6723 sayılı Kanunun 33. maddesiyle değişik 5320 sayılı Yasanın 8/1. maddesi ile yürürlükte bulunan 1412 sayılı CMUK"un 321. maddesi uyarınca istem gibi BOZULMASINA, 10.04.2017 gününde oybirliğiyle karar verildi.