MAHKEMESİ :İş Mahkemesi


Davacı, kesilen aylığının yeniden bağlanmasına, ödenmeyen aylıklarının yasal faiziyle tahsiline karar verilmesini istemiştir.
Mahkeme ilamında belirtildiği şekilde, isteğin kabulüne karar vermiştir.
Hükmün davalı vekili tarafından temyiz edilmesi üzerine temyiz isteğinin süresinde olduğu anlaşıldıktan ve Tetkik Hakimi ... tarafından düzenlenen raporla dosyadaki kağıtlar okunduktan sonra işin gereği düşünüldü ve aşağıdaki karar tespit edildi.

K A R A R

1-Dosyadaki yazılara, toplanan delillere, hükmün dayandığı gerektirici nedenlere göre davalı Kurumun aşağıdaki bendin kapsamı dışındaki diğer temyiz itirazlarının reddine,
2-Dava, davacının aylığını kesen Kurum işleminin iptali ile maaşın yenidin bağlanması istemine ilişkindir
Dairemizin 14/11/2013 tarih ve 2012/14528 E. 2013/20635 K. sayılı bozma ilamı üzerine,
Mahkemece, istemin kabulüne karar verilmiştir
Davanın yasal dayanağını oluşturan ve 1.10.2008 tarihinde yürürlüğe giren 5510 sayılı Yasa"nın 56. maddesinin son fıkrasında “Eşinden boşandığı halde, boşandığı eşiyle fiilen birlikte yaşadığı belirlenen eş ve çocukların, bağlanmış olan gelir ve aylıkları kesilir. Bu kişilere ödenmiş olan tutarlar, 96 ncı madde hükümlerine göre geri alınır” kuralı getirilmiştir.
Dosyadaki kayıt ve belgelerden, davacının 10/04/2007 tarihinde evlendiği, 16/09/2010 tarihinde boşandığı, vefat eden babasından dolayı davacıya ölüm aylığı bağlandığı, 09/02/2011 tarihli Kurum görevlilerince düzenlenen durum tespit raporunda, beyanda bulunan apartman yöneticisi 3 yıldan beri davacının, eşi ve kızıyla birlikte yaşadığını belirttiği, Kurumunda bu rapora dayanarak davacıya bağlanan ölüm aylığını iptal ettiği anlaşılmaktadır.
Somut olayda, Kurum görevlilerince düzenlenen durum tespit raporuna göre davacının boşandığı eşiyle birlikte yaşadığı sabittir. Bu nedenle, Kurumun 5510 sayılı Yasa"nın 56/son maddesine göre davacının ölüm aylığını kesme işlemi yerindedir. Davacının oturduğu sitenin yöneticisi, Kurumun araştırması sırasında davacının boşandığı eşiyle birlikte yaşadığını beyan ettiği görülmektedir. Her ne kadar aynı şahıs mahkemede farklı beyanda
bulunmuş ise de, bunu haklı, makul ve kabul edilebilir bir nedene dayandıramamaktadır. Dolayısıyla bu hususlar dikkate alınarak davanın reddi yerine yazılı şekilde sonuca gidilmesi hatalı olup bozma nedenidir.
O halde, davalı Kurumun bu yönleri amaçlayan temyiz itirazları kabul edilmeli ve hüküm bozulmalıdır.
SONUÇ: Hükmün yukarıda açıklanan nedenlerle BOZULMASINA, 06/04/2015 gününde oybirliğiyle karar verildi.