MAHKEMESİ :Ağır Ceza Mahkemesi
SUÇ : Kasten öldürmeye teşebbüs
HÜKÜM : TCK.nun 81/1, 35/2, 29/1, 62/1. maddeleri uyarınca 3 yıl 9 ay hapis cezası.


1-) Dosya içeriğine, mevcut delillere ve gerekçeye göre; mağdurdan kaynaklanan ve sanığa yönelen haksız fiil olarak kabul edilen hakaret ve tehditten ibaret eylemleri nedeniyle, ¼ den ¾ oranına kadar indirim öngören TCK"nun 29. maddesi ile uygulama yapıldığı sırada sanığın cezasından 1/2 oranında indirim yapılmasına karar verilmesinde isabetsizlik görülmediğinden, tebliğnamedeki sanığın cezasından daha fazla indirim yapılması gerektiğine yönelen düşünce benimsenmemiştir.
2-) Sanığın av tüfeği ile ateş ederek mağdurun batın ön duvarda, skrotumda, her iki bacak ön yüzde, pelviste multipl saçma isabeti sonucu, ince bağırsakta, V.iliaca eksternada, distal üretrada, kolonda yaralanmaya (çoklu iç organ ve büyük damar zedelenmesine), yaşamsal tehlike geçirmesine neden olacak şekilde yaraladığı olayda; 9 yıldan 15 yıla kadar hapis cezası öngören TCK"nun 35. maddesi ile uygulama yapıldığı sırada meydana gelen zarar ve tehlikenin ağırlığı birlikte değerlendirilerek alt ve üst sınırlar arasında makul bir ceza yerine yazılı şekilde hiç isabet olmayan olaylarda uygulanma olasılığı bulunan 9 yıl hapis cezasına hükmedilmesi suretiyle eksik ceza tayini aleyhe temyiz bulunmadığından bozma nedeni yapılmamıştır.
3-) Toplanan deliller karar yerinde incelenip, sanık ..."in kasten öldürmeye teşebbüs suçunun sübutu kabul, oluşa ve soruşturma sonuçlarına uygun ekilde suç niteliği tayin, kusurluluğu azaltan haksız tahrik ve cezayı azaltıcı takdiri indirim sebebinin niteliği takdir kılınmış, savunmaları inandırıcı gerekçelerle değerlendirilip kısmen reddedilmiş, incelenen dosyaya göre bozma üzerine verilen hükümde eleştiri ve düzeltme nedenleri dışında isabetsizlik görülmediğinden, sanık ve müdafiinin meşru savunma koşullarının varlığına, suç vasfına, haksız tahrik nedeniyle yapılan indirimin az olduğuna, zamanaşımı süresinin dolduğuna vesaireye yönelen ve yerinde görülmeyen temyiz itirazlarının reddiyle;
Dairemizcede benimsenen Yargıtay Ceza Genel Kurulu"nun 30.05.2006 tarihli ve 147-149 sayılı kararında belirtildiği gibi, 01.06.2005 tarihinden önce işlenen suçlarda lehe olan 5237 sayılı TCK"nu ile hüküm kurulması halinde aynı Kanunun 58. maddesinde düzenlenen tekerrür hükümlerinin uygulanmasının mümkün olmadığının gözetilmemesi,
24.11.2015 günlü Resmi Gazetede yayımlanan Anayasa Mahkemesinin 08.10.2015 tarih, 2014/140 esas ve 2015/85 sayılı kararı ile 5237 sayılı TCK"nun 53. maddesinin iptal edilen bölümleri nazara alındığında mahkemenin bu madde ile yaptığı uygulama ve 5237 sayılı TCK"nu hükümleri uyarınca hüküm kurulmasına rağmen müsadereye karar verildiği sırada 5237 sayılı TCK"nun 54. maddesi yerine 765 sayılı TCK"nun 36. maddesi ile uygulama yapılması yasaya aykırı ise de, bu hususlar yeniden yargılamayı gerektirmediğinden, CMUK"nun 322. maddesinin verdiği yetkiye dayanılarak hüküm fıkrasında yer alan 5237 sayılı TCK"nun 58. maddesi ile yapılan uygulamanın hüküm fıkrasından çıkartılmasına, müsadare ile ilgili bölümdeki uygulama maddesinin "5237 sayılı TCK"nun 54. maddesi" olarak, 5237 sayılı TCK"nun 53. maddesinin uygulanmasına ilişkin bölümün "Anayasa Mahkemesinin iptal kararındaki hususlar gözetilerek 5237 sayılı TCK"nun 53/1-2-3. maddelerinin tatbikine" şeklinde değiştirilmesine karar verilmek suretiyle DÜZELTİLEN hükmün tebliğnamedeki düşünce hilafına ONANMASINA, 30/05/2016 gününde oybirliğiyle karar verildi.