MAHKEMESİ :Asliye Hukuk İş Mahkemesi

Davacı, davalılardan işverene ait işyerinde geçen çalışmalarının tespitine karar verilmesini istemiştir.
Mahkeme, ilamında belirtildiği şekilde, isteğin kısmen kabulüne karar vermiştir.
Hükmün, davalılar vekilleri tarafından temyiz edilmesi üzerine temyiz isteğinin süresinde olduğu anlaşıldıktan ve Tetkik Hakimi ... tarafından düzenlenen raporla dosyadaki kağıtlar okunduktan sonra işin gereği düşünüldü ve aşağıdaki karar tespit edildi.
K A R A R

1-Dosyadaki yazılara, toplanan delillere, hükmün dayandığı gerektirici nedenlere göre davalıların aşağıdaki bendin kapsamı dışındaki diğer temyiz itirazlarının reddine,
2-Dava, davacının 01/02/2002-12/06/2007 tarihleri arası davalıya ait işyerinde çalıştığı hizmet süresinin tespiti istemine ilişkindir.
Mahkemece, davanın kısmen kabulü ile davacının 01/02/2002-01/01/2007 tarihleri arası 10 günlük kesinti dikkate alınarak çalıştığının tespitine karar verilmiştir.
Davanın yasal dayanağını oluşturan 506 sayılı Yasa"nın 79/10. ve 5510 sayılı Yasa"nın 86/8. maddeleri bu tip hizmet tespiti davaları için özel bir ispat yöntemi öngörmemiş ise de davanın niteliği kamu düzenini ilgilendirdiği ve bu nedenle özel bir duyarlılık ve özenle yürütülmesi gerektiği Yargıtay"ın ve giderek Dairemizin yerleşmiş içtihadı gereğidir.
Mahkeme kararlarında nelerin yazılacağı 6100 sayılı HMK 297 (1086 sayılı HUMK 388.mad.) maddesinde belirtilmiştir. Hüküm sonucu kısmında gerekçeye ait her hangi bir söz tekrar edilmeksizin isteklerin her biri hakkında verilen hükümle taraflara yüklenen borç ve tanınan hakların mümkünse sıra numarası altında birer birer açık, şüphe ve tereddüt uyandırmayacak şekilde gösterilmesi gerekir.
Dosyadaki kayıt ve belgelerden, davacı adına davalı tarafından işe giriş bildirgesinin verilmediği, herhangi bir bildirim yapılmadığı, davalıya ait işyerinin tescilinin ve bordro tanığının bulunmadığı, komşu işyeri tanıklarının fiili çalışmayı doğruladığı, bozma öncesi ilk kararda mahkemece davacının 01/02/2002-01/02/2005 tarihleri arası dönemde çalıştığının tespitine karar verildiği ve kararın davacı tarafından temyiz edilmediği anlaşılmaktadır.
Somut olayda, bozma öncesi ilk kararda mahkemece davacının 01/02/2002- 01/02/2005 tarihleri arası dönemde çalıştığının tespitine karar verilmiş olup, karar davacı tarafından temyiz edilmememiştir. Dolayısıyla bu dönem kesinleşerek davalılar yönünden usuli müktesep hak doğmuştur. Bu nedenle mahkemenin bozma kararında belirtilen dönem yönünden hüküm verme zorunluluğu vardır. Bu ilke Usul Yasasının ana esaslarından olup kamu düzeniyle ilgilidir. (Yargıtay Hukuk Genel Kurulunun 06/03/2002 tarih ve 1/119-135 sayılı kararıda aynı doğrultudadır.) Öte yandan hüküm fıkrasında 10 günlük kesintiden bahsedilmiş ise de, bu sürenin hangi tarihler arasında olduğunun belirtilmemesi hükmün infazında tereddüt yaratacak mahiyette olup bozmayı gerektirmiştir.
Mahkemece bu maddi ve hukuki olgular nazara alınmaksızın yazılı şekilde karar verilmesi usul ve yasaya aykırı olup bozma nedenidir.
O halde davalıların bu yönleri amaçlayan temyiz itirazları kabul edilmeli ve hüküm bozulmalıdır.
SONUÇ: Hükmün yukarıda açıklanan nedenlerle BOZULMASINA, temyiz harcının istek halinde davalılardan ..."e iadesine, 06/04/2015 gününde oybirliğiyle karar verildi.