Hırsızlık - Yargıtay 2. Ceza Dairesi 2015/7332 Esas 2017/1110 Karar Sayılı İlamı

MAHKEMESİ :Asliye Ceza Mahkemesi
SUÇ : Hırsızlık
HÜKÜM : Mahkumiyet

Dosya incelenerek gereği düşünüldü:
Sanığın yokluğunda verilen kararın sanığın sorgusunda bildirdiği son bilinen adresine tebligat yapılmadan, mernis adresine 7201 sayılı T.K."nun 21/1. maddesine göre yapılan tebliğ işlemi geçersiz olduğundan, sanığın öğrenme üzerine verdiği 27.03.2014 tarihli temyiz dilekçesinin süresinde olduğu belirlenerek yapılan incelemede;
Oluşa ve dosya içeriğindeki belgelere göre sanığın, mağdura ait işyerinden suça konu cep telefonunu alması biçimindeki eyleminin, 5237 sayılı TCK"nın 142/1-b. maddesinde düzenlenen “bina veya eklentileri içinde muhafaza altına alınmış olan eşya hakkında hırsızlık” suçunu oluşturduğu gözetilmeden, suçun hukuki nitelendirmesinde yanılgıya düşülerek aynı Kanun"un 141/1. maddesinin uygulanması ile sanığın adli sicil kaydında tekerrüre esas sabıkaları bulunduğu halde, sanık hakkında 5237 sayılı TCK’nın 58. maddesinin uygulanması gerektiğinin gözetilmemesi, karşı temyiz bulunmadığından bozma nedeni yapılmamış, gerekçeli karar başlığında suç tarihinin 15/06/2010 yerine 2010 yılı olarak yazılması, mahallinde düzeltilebilir yazım hatası olarak kabul edilmiş, 5237 sayılı TCK"nın 53. maddesinin bazı bölümlerinin iptaline ilişkin Anayasa Mahkemesinin 24/11/2015 tarihinde yürürlüğe giren 08/10/2015 gün ve 2014/140 esas, 2015/85 sayılı kararı da nazara alınarak bu maddede öngörülen hak yoksunluklarının uygulanmasının infaz aşamasında gözetilmesi mümkün görülmüştür.
Yapılan duruşmaya, toplanan delillere, gerekçeye, hakimin kanaat ve takdirine göre temyiz itirazları yerinde olmadığından reddiyle hükmün istem gibi ONANMASINA, 01/02/2017 gününde oybirliğiyle karar verildi.