Kullanmak için uyuşturucu madde bulundurma - Yargıtay 10. Ceza Dairesi 2015/978 Esas 2018/9003 Karar Sayılı İlamı

10. Ceza Dairesi
Esas No: 2015/978
Karar No: 2018/9003
Karar Tarihi: 10.12.2018

Kullanmak için uyuşturucu madde bulundurma - Yargıtay 10. Ceza Dairesi 2015/978 Esas 2018/9003 Karar Sayılı İlamı

Özet:

Sanık hakkında kullanmak için uyuşturucu madde bulundurma suçundan mahkumiyet hükmü verilmiştir. Tebligat Kanunu'nun 10. maddesi gereği tebligatın bilinen en son adrese yapılması gerekir. Dosya incelendiğinde, verilen kararın sanığın MERNİS adresine tebliğ edildiği, daha sonra sanığın bildirdiği en son adrese yapılan tebligatın usulüne uygun olduğu anlaşılmıştır. Sonraki süreçte UYAP sistemi üzerinden alınan nüfus kayıt örneğinde sanığın ölmüş olduğu belirlenmiştir. Bu nedenle hakkındaki kamu davasının 5237 sayılı TCK'nın 64/1. maddesi uyarınca düşmesine karar verilmesi gerekmektedir. Kararda geçen kanun maddeleri: Tebligat Kanunu'nun 10. ve 21/2. maddeleri, 5237 sayılı TCK'nın 64/1. maddesi.

10. Ceza Dairesi 2015/978 E. , 2018/9003 K.

"İçtihat Metni"

Mahkeme : Sulh Ceza Mahkemesi
Suç : Kullanmak için uyuşturucu madde bulundurma
Hüküm : Mahkûmiyet

Dosya incelendi.
GEREĞİ GÖRÜŞÜLÜP DÜŞÜNÜLDÜ :
7201 sayılı Tebligat Kanunu’nun 10. maddesine göre, tebligatın bilinen en son adrese yapılması gerekir. Bilinen en son adresin tebligata elverişli olmadığının anlaşılması veya tebligat yapılamaması hâlinde, muhatabın adres kayıt sisteminde bulunan yerleşim yeri adresi, bilinen en son adresi olarak kabul edilir ve aynı kanunun 21. maddesinin 2. fıkrasına uygun olarak tebligat bu adrese yapılır. Dosya incelendiğinde; 20.05.2014 tarihli gerekçeli kararın öncelikle sanığın MERNİS adresi olan "..." adresinde Tebligat Kanunu"nun 21/2. maddesi gereğince tebliğ edildiği, verilen kararın sanık tarafından 06.06.2014 tarihinde temyiz edildiği, sanığın yakalama emrinin infaz edildiği sorgu tutanağında ve temyiz dilekçesinde bildirdiği en son adresin ise "..." olduğu ve gerekçeli kararın bu adreste 17.06.2014 tarihinde sanığa bizzat tebliğ edildiği, mahkeme tarafından yapılan ikinci tebligatın usulüne uygun olduğu, bu tarihten önce öğrenme üzerine kararın temyiz edildiği anlaşılmakla; sanığın temyiz başvurusunun yasal süre içerisinde olduğu kabul edilerek tebliğnamedeki ret düşüncesine iştirak edilmemiştir.
Hükümden sonra UYAP sistemi üzerinden MERNİS"ten alınarak dosyasına konulan nüfus kayıt örneğinde, sanığın 07/05/2018 tarihinde öldüğünün belirtilmesi karşısında; bu hususun araştırılarak, ölmüş olduğunun tespiti halinde hakkındaki kamu davasının 5237 sayılı TCK"nın 64/1. maddesi uyarınca düşmesine karar verilmesinde zorunluluk bulunması,
Bozmayı gerektirmiş, sanığın temyiz itirazı bu nedenle yerinde görülmüş olduğundan, diğer yönleri incelenmeksizin hükmün BOZULMASINA, 10/12/2018 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.