Yargıtay 4. Hukuk Dairesi 2014/16538 Esas 2015/15217 Karar Sayılı İlamı

MAHKEMESİ : İzmir 13. Asliye Hukuk Mahkemesi
TARİHİ : 19/06/2014
NUMARASI : 2013/260-2014/268


Davacı M.. Z.. vekili Avukat D.. Ç.. tarafından, davalı Ş.. E.. aleyhine 29/05/2013 gününde verilen dilekçe ile manevi tazminat istenmesi üzerine mahkemece yapılan yargılama sonunda; davanın kabulüne dair verilen 19/06/2014 günlü kararın Yargıtay’ca incelenmesi davalı vekili tarafından süresi içinde istenilmekle temyiz dilekçesinin kabulüne karar verildikten sonra tetkik hakimi tarafından hazırlanan rapor ile dosya içerisindeki kağıtlar incelenerek gereği görüşüldü.
Dava, kasten yaralama eylemi nedeniyle manevi tazminat istemine ilişkindir. Mahkemece, davanın kabulüne karar verilmiş; hüküm, davalı tarafından temyiz edilmiştir.
Davacı, İ.. Mahkemesinin 2012/250 esas sayılı dosyasına konu olay nedeniyle manevi tazminat isteminde bulunmuştur.
Davalı, davanın reddedilmesi gerektiğini savunmuştur.
Mahkemece, ceza dosyası ile sübut bulan davalının davacıya karşı basit yaralama fiilini işlediği ve bu durumun davacının kişilik haklarına saldırı niteliğinde olduğu gerekçesi ile istemin kabulüne karar verilmiştir.
Davacının şikayeti üzerine, davalı hakkında İ.. M.. 2012/250 esas sayılı dosyası üzerinden, basit yaralama suçundan kamu davası açılmış, ceza mahkemesince; davalının mahkumiyetine karar verilmiştir. Belirtilen karar miktar itibari ile kesin nitelikte bir karar olup aleyhine kanun yararına bozma isteminde bulunulmuştur. İstem, Y.. D.. 05/06/2013 gün, 2013/13271 esas, 2013/23354 karar sayılı ilamı ile reddedilmiştir.
Dosya kapsamından, adliye koridorunda davalının omzu ile davacının omzuna çarparak vurduğu, davacının bu eylem neticesinde herhangi bir yaralanmasının olmadığı anlaşılmakta ise de; ceza mahkemesince davalının mahkumiyetine karar verilmiş olup olay tarihinde yürürlükte bulunan 818 sayılı B..K.. 53. maddesi uyarınca belirlenen maddi olgu hukuk hakimi yönünden bağlayıcıdır. Öte yandan, davacının bu eylem nedeniyle herhangi bir bedensel zarara uğramadığı anlaşılmakla davalının eylemi ancak B.. K.. 49. maddesi kapsamında değerlendirilebilir ki bu durumda da hakimin tazminatın ödenmesi yerine, diğer bir tazmin sureti ikame veya ilave edebileceği gibi saldırıyı kınayan bir karar vermekle yetinebileceği hüküm altına alınmış olduğu T.. K.. 4. maddesinde ise yasanın takdir hakkı tanıdığı durumlarda hakimin somut olaydaki olguları gözeterek hak ve adalete göre karar vereceği düzenleme altına alınmış olmakla, hakimin davaya konu olan uyuşmazlıkların çözümünde uygulanacak yaptırımları serbestçe takdir edebileceği ancak bu yaptırımın somut olay itibariyle hak ve adalete de uygun olması gerektiği anlaşılmaktadır.

Somut olayda, davaya konu edilen olayın özelliğine göre saldırıyı kınayan bir karar vermekle yetinilmesi gerekirken, tazminata hükmedilmiş olması usul ve yasaya uygun düşmediğinden kararın bozulması gerekmiştir.
SONUÇ: Temyiz edilen kararın, yukarıda gösterilen nedenlerle BOZULMASINA ve peşin alınan harcın istek halinde geri verilmesine 24/12/2015 gününde oybirliğiyle karar verildi.