Yargıtay 11. Hukuk Dairesi 2016/6727 Esas 2017/7506 Karar Sayılı İlamı

MAHKEMESİ :FİKRİ VE SINAÎ HAKLAR HUKUK MAHKEMESİ

Taraflar arasında görülen davada ... 1. Fikri ve Sınaî Haklar Hukuk Mahkemesi’nce verilen 22/03/2016 tarih ve 2015/69-2016/53 sayılı kararın duruşmalı olarak incelenmesi davacı vekili tarafından istenmiş olup, duruşma için belirlenen 19/12/2017 günü hazır bulunan davacı vekili Av. ... ile davalı vekili Av. ...dinlenildikten sonra duruşmalı işlerin yoğunluğu ve süre darlığından ötürü işin incelenerek karara bağlanması ileriye bırakıldı. Tetkik Hakimi ... tarafından düzenlenen rapor dinlenildikten ve yine dosya içerisindeki dilekçe, layihalar, duruşma tutanakları ve tüm belgeler okunup incelendikten sonra işin gereği görüşülüp, düşünüldü:
Davacı vekili, müvekkilinin yiyecek ve içecek restoran işletmeciliği ve diğer sektörde faaliyet gösteren bir firma olduğunu, şirketin kurucu ve ortakları ile 1992 yılında Gaziantep Çağdaş adıyla restoran işletmeciliği faaliyetine başladığını, dava konusu "pirpirim" markasının 2004 yılından bu yana müvekkili tarafından yoğun bir şekilde kullanıldığını ve müvekkili adına 2004/33059 numara ile tescil edildiğini, davalı tarafın ise herhangi bir tescilli markası bulunmamasına rağmen bu markayı tescilsiz biçimde kullandığını ileri sürerek, tecavüzün önlenmesini ve davalı aleyhine tazminata hükmedilmesini talep etmiştir.
Davalı vekili, müvekkilinin ..."de "PİRPİRİM" isimli restoranı işletmekte olduğunu, "PİRPİRİM" ismi ile hizmet veren Restoran dava dışı şirket adına 1998 yılından beri kayıtlı iken, dava dışı şirket ile yapılan tarihsiz ön sözleşme ve devamında 10.11.2006 tarihli noter devir sözleşmesi ile "pirpirim" marka ve şekli ile birlikte müvekkili tarafından devralındığını, bu devir ile birlikte "pirpirim restoran" adı ile müvekkili adına tescil edildiğini, müvekkilinin devraldığı markanın davacı şirketin kurulmasından önce kullanılmaya başlandığını savunarak davanın reddini talep etmiştir.
Mahkemece, davalı tarafın 43. sınıf restoran işletmeciliği yönünden marka kullanımının davacının marka tescilinden daha önceye dayalı bir kullanım olduğu, bu kullanımın marka tescili dahi olsa üstün hak sebebi ile engellenemeyeceği gerekçesi ile davanın reddine karar verilmiştir.
Kararı davacı vekili temyiz etmiştir.
Dava dosyası içerisindeki bilgi ve belgelere, mahkeme kararının gerekçesinde dayanılan delillerin tartışılıp, değerlendirilmesinde usul ve yasaya aykırı bir yön bulunmamasına göre, davacı vekilinin tüm temyiz itirazları yerinde değildir.
SONUÇ: Yukarıda açıklanan nedenlerden dolayı, davacı vekilinin bütün temyiz itirazlarının reddiyle usul ve kanuna uygun bulunan hükmün ONANMASINA, takdir olunan 1.480,00 TL duruşma vekalet ücretinin davacıdan alınıp davalıya verilmesine, aşağıda yazılı bakiye 2,20 TL temyiz ilam harcının temyiz eden davacıdan alınmasına, 21/12/2017 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.