MAHKEMESİ :Asliye Hukuk Mahkemesi

Taraflar arasındaki tazminat davasının yapılan yargılaması sonunda; kararda yazılı nedenlerden dolayı davanın kısmen kabulüne dair verilen hükmün süresi içinde davalılar vekili tarafından temyiz edilmesi üzerine dosya incelendi, gereği düşünüldü:
-K A R A R-
Davacı vekili; müvekkillerinin murisi ..."ın ...’nın kullandığı araç ile seyir halinde iken davalı ..."in kullanmış olduğu ve diğer davalı ..."in sahibi bulunduğu araç ile çarpışması sonucunda vefat ettiğini, kazanın oluşumunda davalı ...’in asli ve tam kusurlu olduğunu beyan ederek her bir müvekkili için ayrı ayrı 20.000,00 TL"den toplam 100.000,00 TL manevi tazminatın kaza tarihinden itibaren işleyecek yasal faizi ile birlikte davalılardan tahsiline karar verilmesini talep ve dava etmiştir.
Davalılar vekili; müvekkilleri aleyhine açılan davayı kabul etmediklerini, kusur durumunun ... Kurumu Trafik İhtisas Dairesi tarafından tespit edilmesini talep ettiklerini, davacılar tarafından talep edilen manevi tazminat miktarının fahiş olduğunu beyan ederek davanın reddine karar verilmesini talep etmiştir.
Mahkemece, iddia, savunma ve toplanan delillere göre; davacı ...’ın manevi tazminat talebinin kısmen kabulü ile 18.000,00 TL manevi tazminatın olay tarihi olan 26/07/2012 tarihinden itibaren işleyecek yasal faizi ile
birlikte davalılardan müşterek ve müteselsilen alınarak davacıya verilmesine, fazlaya ilişkin istemin reddine, davacılar ..., Hamiyet Aktürk ve ...’ın manevi tazminat talebinin kısmen kabulü ile 15.000,00’er TL manevi tazminatın olay tarihi olan 26/07/2012 tarihinden itibaren işleyecek yasal faizi ile birlikte davalılardan müşterek ve müteselsilen alınarak davacılara verilmesine, fazlaya ilişkin istemin reddine, davacı ...’ın manevi tazminat talebinin kısmen kabulü ile 18.000,00 TL manevi tazminatın olay tarihi olan 26/07/2012 tarihinden itibaren işleyecek yasal faizi ile birlikte davalılardan müşterek ve müteselsilen alınarak davacıya verilmesine, fazlaya ilişkin istemin reddine dair karar verilmiş; hüküm, davalılar vekili tarafından temyiz edilmiştir.
Dava Borçlar Kanunu"nun 47. maddesi (6098 sayılı TBK m. 56) gereğince bedensel zarara uğranılması nedeniyle manevi tazminat istemine ilişkindir.
1086 sayılı HUMK"nın 388. maddesi (6100 sayılı HMK m. 297) uyarınca mahkeme kararında, iki tarafın iddia ve savunmalarının özeti, anlaştıkları ve anlaşamadıkları hususlar, ihtilaflı konular hakkında toplanan deliller, delillerin tartışılması, ret ve üstün tutma sebepleri, sabit görülen vakıalarda bunlardan çıkarılan sonuç ve hukuki sebeplerin şüphe ve tereddüt uyandırmayacak şekilde, hüküm sonucu kısmında da, gerekçeye ait herhangi bir söz tekrar edilmeksizin, istek sonuçlarından her biri hakkında verilen hükümle taraflara yüklenen borç ve tanınan hakların, mümkünse sıra numarası altında birer birer, açık, şüphe ve tereddüt uyandırmayacak şekilde gösterilmesi gereklidir. Aynı Kanunun 389. maddesinde de “Verilen karar ile iki tarafa tahmil ve bahşedilen vazife ve haklar şüphe ve tereddüdü mucip olmayacak surette gayet sarih ve açık yazılmalıdır” hükmüne yer verilmiştir (6100 sayılı HMK m. 297 ve 298). Belirtilen madde hükümlerine göre hakim gerekçeye uygun karar vermek zorunda olup gerekçe ile hüküm birbirine uygun olmalıdır. Başka bir anlatımla, tesis edilen hüküm, infazı kabil ve uygulanabilir olmalıdır.
Somut uyuşmazlıkta, mahkemece gerekçeli kararda davacılardan, “...’ın manevi tazminat talebinin kısmen kabulü ile; 15.000,00 TL manevi tazminatın olay tarihinden itibaren işleyecek yasal faizi ile birlikte davalılardan müştereken ve müteselsilen alınarak davacıya verilmesine, fazlaya ilişkin istemin reddine karar vermek gerekmiştir” şeklinde yazıldığı halde, hüküm fıkrasının D bendinde “Davacının manevi tazminat talebinin kısmen kabulü
ile 18.000,00 TL manevi tazminatın olay tarihinden itibaren işleyecek yasal faizi ile birlikte davalılardan müştereken ve müteselsilen alınarak davacıya verilmesine, fazlaya ilişkin istemin reddine” şeklinde yazılmış olması bakımından kararın gerekçesi ile hüküm arasında çelişki ortaya çıkmasına neden olup HUMK’nun 388 ve 389. (6100 sayılı HMK m. 297 ve 298) maddelerine aykırı biçimde hüküm kurulması doğru görülmemiştir.
2-Bozma gerekçesine göre davalılar vekilinin sair temyiz itirazlarının incelenmesine şimdilik gerek duyulmamıştır.
SONUÇ: Yukarıda (1) numaralı bentte açıklanan nedenlerle davalılar vekilinin temyiz itirazlarının kabulü ile hükmün BOZULMASINA, (2) numaralı bentte açıklanan nedenle davalılar vekilinin sair temyiz itirazlarının incelenmesine şimdilik yer olmadığına, peşin alınan harcın istek halinde temyiz eden davalılara geri verilmesine, 11/04/2018 gününde oybirliğiyle karar verildi.