Taksirle Öldürme - Yargıtay 12. Ceza Dairesi 2016/4255 Esas 2018/2025 Karar Sayılı İlamı

12. Ceza Dairesi
Esas No: 2016/4255
Karar No: 2018/2025
Karar Tarihi: 22.02.2018

Taksirle Öldürme - Yargıtay 12. Ceza Dairesi 2016/4255 Esas 2018/2025 Karar Sayılı İlamı

Özet:

Sanığın taksirle öldürme suçundan mahkumiyetine ilişkin hüküm temyiz edilmiştir. Yapılan yargılamaya ve delillerin incelenmesine göre, sanık müdafiinin bilinçli taksir veya olası kastın bulunmadığını savunması kabul edilmedi. Ancak, mahkeme tarafından hak yoksunluğu uygulanması ve suçun işlenmesinde kullanılan aracın belirtilmesi gibi yanlışlıklar bulunduğu tespit edildi ve hüküm bozuldu. Yeniden yargılama yapılmadan kararda düzeltmeler yapılarak onanmasına karar verildi. Hüküm gereği TCK nın 85/1, 22/3, 62/1, 53/1-3, 54 ve 63. maddeleri uygulanmıştır. TCK'nın 61/1. maddesinin (b) bendinde yer alan \"suçun işlenmesinde kullanılan araçlar\" gerekçesine dayanmanın taksirli suçlar açısından geçersiz olduğu belirtilmiştir. 5237 sayılı TCK'nın 53/1. maddesindeki hak yoksunluklarının taksirli suçlarda uygulanamayacağı vurgulanmıştır.

12. Ceza Dairesi 2016/4255 E. , 2018/2025 K.

"İçtihat Metni"

Mahkemesi :Ağır Ceza Mahkemesi
Suç : Taksirle Öldürme
Hüküm : TCK nın 85/1, 22/3, 62/1, 53/1-3, 54, 63. maddeleri gereğince mahkumiyet

Taksirle öldürme suçundan sanığın mahkumiyetine ilişkin hüküm, sanık müdafii ve mahalli Cumhuriyet savcısı tarafından temyiz edilmekle, dosya incelenerek gereği düşünüldü:
Yapılan yargılamaya, toplanıp karar yerinde gösterilen delillere, mahkemenin kovuşturma sonuçlarına uygun olarak oluşan kanaat ve takdirine, incelenen dosya kapsamına göre, sanık müdafiinin olayda bilinçli taksir veya olası kast halinin bulunmadığına, kararın usul ve yasaya aykırı olduğuna; Mahalli Cumhuriyet savcısının suçun olası kastla işlendiğine, suçun nitelendirmesinde hata yapıldığına, kabule göre de tayin edilen cezanın az olduğuna ilişkin temyiz itirazlarının reddine, ancak;
1-Yargıtay Ceza Genel Kurulu"nun 07/07/2009 tarih 2009/9-62-191 sayılı kararında da vurgulandığı üzere, taksirli suçlar açısından temel cezanın belirlenmesinde TCK"nın 61/1. maddesinin (b) bendinde yer alan ""suçun işlenmesinde kullanılan araçlar"" gerekçesine dayanılamayacağının gözetilmemesi,
2- 5237 sayılı TCK"nın 53/1. maddesindeki hak yoksunluklarının taksirli suçlarda uygulama olanağı bulunmadığı gözetilmeden, taksirle öldürme suçundan hüküm kurulurken anılan madde ile sanık hakkında hak yoksunluğuna hükmedilmesi,
İsabetsiz olup, hükmün bu nedenle 5320 sayılı Kanunun 8. maddesi gereğince halen uygulanmakta olan 1412 sayılı CMUK"un 321. maddesi uyarınca BOZULMASINA; ancak, yeniden yargılamayı gerektirmeyen bu hususta, aynı Kanunun 322. maddesi gereğince karar verilmesi mümkün bulunduğundan, aynı maddenin verdiği yetkiye istinaden; sanığa verilen temel cezanın belirlenmesinde gösterilen diğer gerekçeler yasal ve yeterli olduğundan, hüküm fıkrasının temel cezanın belirlenmesine ilişkin ilk bendindeki ""suçun işlenmesinde kullanılan araçlar" ibaresinin ve hüküm fıkrasından TCK"nın 53/1-2-3. maddeleri gereğince hükmedilen hak yoksunluğuna ilişkin bendin çıkartılması suretiyle, sair yönleri usul ve kanuna uygun bulunan hükmün DÜZELTİLEREK ONANMASINA, 22.02.2018 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.