MAHKEMESİ : ANKARA BÖLGE ADLİYE MAHKEMESİ 20. HUKUK DAİRESİ


TÜRK MİLLETİ ADINA

Taraflar arasında görülen davada Sivas 3. Asliye Hukuk Mahkemesince verilen 19/12/2017 tarih ve 2016/1139 E- 2017/991 K. sayılı kararın davacı vekili tarafından istinaf edilmesi üzerine, istinaf isteminin esastan reddine dair Ankara Bölge Adliye Mahkemesi 20. Hukuk Dairesi’nce verilen 17/01/2019 tarih ve 2018/646 E- 2019/45 K. sayılı kararın Yargıtayca incelenmesi davacı vekili tarafından istenilmekle dosyadaki kağıtlar okundu gereği konuşulup düşünüldü:
7035 sayılı Kanun"un, 05.08.2017 tarihinde yürürlüğe giren 31. maddesi ile değişik 6100 sayılı HMK’nın 361. maddesi hükmüyle, Bölge Adliye Mahkemesi hukuk dairelerince verilen temyizi kabil kararlar ile hakem kararlarının iptali talebi üzerine verilen kararlara karşı tebliğ tarihinden itibaren iki hafta içinde temyiz kanun yoluna başvurulabileceği düzenlenmiştir. 7035 sayılı Kanun"un geçici 1.maddesi hükmüyle, 6100 sayılı Kanunun 361. maddesinde temyiz sürelerine ilişkin olarak yapılan değişikliklerin, kanunun yürürlüğe girdiği tarihte ve sonrasında verilen kararlar hakkında uygulanacağı hüküm altına alınmış, anılan Kanun"un 34. maddesi hükmünde ise kanun hükümlerinin yayımı tarihinde yürürlüğe gireceği düzenleme altına alınmış ve 05.08.2017 tarihli Resmi Gazetede yayımlanarak aynı tarihte yürürlüğe girmiştir. Bu durumda, temyizen incelenmesi istenilen 17/01/2019 tarihli Bölge Adliye Mahkemesi kararına karşı tebliğinden itibaren 2 hafta içinde temyiz kanun yoluna başvurulması gerekmektedir. 6100 sayılı HMK’nın 366. maddesin yaptığı yollama ile 343/3 ve yine bu maddenin yaptığı yollama ile 118/1. madde hükümlerine göre temyiz işlemi temyiz dilekçesinin kaydedildiği tarihte yapılmış sayılacaktır. Temyiz harçlarının temyiz dilekçesi henüz verilmeksizin yatırılması ise temyiz işleminin yapılmasında sonuç doğurmayacaktır.
Yapılan açıklamalar ışığında somut olay incelendiğinde, Bölge Adliye Mahkemesi tarafından verilen kararın davacı vekiline usulüne uygun olarak 08/02/2019 tarihinde tebliğ edildiği, uyap evrak işlem kayıtlarının incelenmesinde, davacı vekilinin temyiz harcını 22/02/2019 tarihinde yatırmasına rağmen, kararı 2 haftalık yasal süre geçtikten sonra 25/02/2019 tarihinde temyiz dilekçesini uyap üzerinden göndermek suretiyle temyiz ettiği anlaşılmıştır. Bu durumda 6100 sayılı HMK’nın 366. maddesinin yaptığı yollamayla somut olaya uygulanması gereken aynı Kanun"un 346/1. maddesi hükmüne göre, süresinde yapılmayan temyiz istemiyle ilgili olarak Bölge Adliye Mahkemesi tarafından karar verilebileceği gibi, 01.06.1990 gün ve 3/4 sayılı İçtihadı Birleştirme Kararı uyarınca, Yargıtay tarafından da temyiz isteminin reddine karar verilebileceğinden davacı vekilinin temyiz isteminin süre yönünden reddine karar vermek gerekmiştir.
SONUÇ: Yukarıda açıklanan nedenlerle, taraflar arasında görülen davadan dolayı Sivas 3. Asliye Hukuk Mahkemesi’nin 19/12/2017 gün, 2016/1139 E.-2017/991 K. sayılı ilamına karşı davacı vekilince yapılan istinaf başvurunun esastan reddine dair Ankara Bölge Adliye Mahkemesi 20. Hukuk Dairesi’nin 2018/646 E.-2019/45 K. sayılı kararına karşı davacı vekilince yapılan temyiz isteminin süre yönünden REDDİNE, işlem yapılmak üzere dava dosyasının Bölge Adliye Mahkemesine gönderilmesine, ödediği peşin temyiz harcının isteği halinde temyiz edene iadesine, 07/01/2020 tarihinde kesin olarak oybirliğiyle karar verildi.